Παλιά μου τέχνη κόσκινο

Ενώ κανονικά θα έπρεπε αυτή τη στιγμή να έχω σκυμμένο κάτω από τα βιβλία των λατινικών και να προσπαθώ να μεταφράσω το άγνωστο κείμενο που θα μας παραδόσει σήμερα η σπαστικιά καθηγήτρια, εγώ ονειρεύομαι προβατάκια και παιδάκια με μπαλονάκια, παιδικές χαρές, τσουλήθρες,κούνιες και τραμπάλες, αρκουδάκια και πολλά πολλά τουβλάκια!Βασικά, αυτό ήταν και το αποψινό όνειρό μου, επηρεασμένη από την φίλη μου την Άννα, η οποία προσπαθεί να δημιουργήσει έναν ονειρεμένο παιδικό σταθμό στον οποίο μετά χαράς θα ξαναγινόμουν παιδάκι να πήγαινα κι εγώ.

Με αφορμή λοιπόν αυτό το χαρμόσυνο γεγονός, άρχισε και μενα η φαντασία μου να οργιάζει!Με παρότρυνε βέβαια και η Άννα, καθώς μου πρότεινε να ζωγραφίσω το αγαπημένο της αρκουδάκι,το "Παιδί" κι εγώ μετα χαράς το ζωγράφισα. Και μετά άρχισα να ζωγραφίζω αλογάκια και προβατάκια!Και έπειτα, με έπιασε ο καλλιτεχνικός μου οίστρος και άρχισα να σχεδιάζω και να σχεδιάζω χωρίς σταματημό, μέχρι που έβγαλα φουσκάλες στα δάχτυλα μου και άφησα κάτω το μολύβι. Το αποτέλεσμα ήταν αρκετά ικανοποιητικό αν και θα μπορούσε να είναι και καλύτερο θαρρώ. 

Όποτε πιάνω μολύβι στα χέρια μου και αρχίζω να ζωγραφίζω, αισθάνομαι ότι ο χρόνος σταματά.Παγώνει στο λεπτό που ξεκίνησα να σχεδιάζω την πρώτη μου γραμμή στο χαρτί και χάνομαι ανάμεσα στους στροβίλους των γραμμών που φανερώνονται μπροστά μου. Είναι μαγεία! Από μία γραμμή που ξεκινάς μπορείς να βγάλεις ένα σωρό διαφορετικά πράγματα και μπορείς να σβήσεις και να αλλάξεις την πορεία της γραμμής και από εκει που έφτιαχνες ένα χερί, ξαφνικά φανερώνεται μία ασπίδα ή μια εστία φωτιάς και το χέρι εξαφανίζεται! 

Θα ήθελα πολύ πολυ να σας δείξω σχέδια μου,αλλά λόγω τεχνικών προβλημάτων ακόμη αδυνατώ!Υπόσχομαι όμως ότι θα αναρτήσω κάποια στιγμή, σύντομα ελπίζω, πολλά σχέδια! Προς το παρόν σας παρουσιάζω ορισμένα σχέδια από μάνγκα τα οποία εγώ ούτε στα πιο τρελλά μου όνειρα δεν θα μπορούσα να σχεδιάσω...

Έχουμε και λέμε: 

 

Οκ! Το ομολογώ! Οι φωτογραφίες που διάλεξα ευχάριστες δεν είναι. Αλλά!!!Πιστεύω ότι το ταλέντο κάποιου ανθρώπου δε φαίνεται συνήθως όταν σχεδιάζει ευχάριστες φατσούλες και γελάκια. Η τραγικότητα μιας κατάστασης και το πως θα την παρουσιάσεις και σχεδιάσεις, αυτό είναι το δύσκολο. Και για μένα αποτελεί κάτι τέτοιο τεράστια πρόκληση. Και πρέπει να σας πω ότι πολλά από αυτά τα σχέδια έχω προσπαθήσει να τα κάνω, αλλά με αποτέλεσμα που με έκανε να απορήσω για τις ικανότητές μου στο σχέδιο. Ούτε κατα διάνοια δεν πλησίασα στο αυθεντικό. Μόνο το τελευταίο σχέδιο, έπειτα από 4 ημέρες και νύχτες επίμονων προσπαθειών κατάφερα να το αποδόσω εξαιρετικά και σίγουρα θα είναι απο τα σχέδια που θα σας παρουσιάσω σύντομα. Ελπίζω να σας αρέσουν οι φωτογραφίες που παρέθεσα!

Υ.Γ. Πληροφοριακά, τα σχέδια αυτά ανήκουν στο μάνγκα X/1999 των CLAMP, σε σχέδιο της Apapa Mokona (respect στην lady του σχεδίου!~προσκυνώ).

Οι 40 ερωτήσεις

Καλημέρα φίλτατοι!Ήρθε κιόλας η Κυριακή.Όλη τη βδομάδα περιμένεις να έρθει αυτή η μέρα κι όταν έρθει, τελειώνει πριν το καταλάβεις.Ξύπνησα λοιπόν κι εγώ σήμερα,ας πούμε ευδιάθετη, και καθώς απολάμβανα το έξτρα σοκολατούχο γάλα μου με το ολόφρεσκο κρουασάν μου (φούρνου παρακαλώ!) άνοιξα το λάπτοπ και τι να δω!Καταιγισμός των bloggers από ένα παιχνίδι ερωτήσεων. Και έπειτα από παρότρυνση της Γλύκας(πότε θα πάμε για καφέ φιλενάδα;Ο Βασίλης ρωτάει) είπα να απαντήσω κι εγώ με τη σειρά μου.

1. Όνομα: Κατερίνα

2. Γενέθλια: 5/3/86

3. Ζώδιο: Ιχθύς με ωροσκόπο σκορπιό

4. Χρώμα μαλλιών: Καστανά ανοιχτά

5. Χρώμα ματιών: Καστανοπράσινα

6. Εχεις ερωτευτεί ποτέ; Ναι

7. Είδος μουσικής που ακούς: ροκ (έως heavy metal), ποπ, κλασική μουσική και αμέτρητα soundtracks

8. Χαρακτήρας Disney: Η ωραία κοιμωμένη και ο Πήτερ Παν

9. Ποιός φίλος/ φίλη σου μένει πιο μακριά; Ελαμ ντε...Ο ξάδερφός μου,που είναι και κολλητός μου και μένει Κομοτηνή

10. Πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι μόλις ξυπνήσεις: να πω καλημέρα στο baby μου

11. Κάτι που έχεις πάντα μαζί σου και δεν το αποχωρίζεσαι: το mp3 μου

12. Τί έχεις στον τοίχο σου; Μία αφίσα του Χάρι Πότερ, πολλές αφίσες του Yamapi ,του manga D.Gray~Man & Dragonball και πολλά σκίτσα μου

13. Τί έχεις κάτω από το κρεβάτι σου; Κούτες γεμάτες με κόμικς

14. Αν ήσουν μόνος/η στο σπίτι και άκουγες ένα βάζο να σπάει τί θα έκανες; θα πεταγόμουν απο την τρομάρα μου και θα πατούσα και μια τσιρίδα

15. Αγαπημένος αριθμός: Το 11

16. Αγαπημένο όνομα: Μάγια και Dante         

17. Τα χόμπι σου: Διάβασμα, καφέδες με φίλους, ζωγραφική, μουσική και ίντερνετ (αυτά πάνε μαζί συνήθως), ταινίες

18. Πού θα ήθελες να ήσουν τώρα: Μαζί του στη Σκωτία

19. Μια ευχή για το μέλλον: Υγεία και λιγότεροι πόλεμοι


20. Αν μπορούσες να ταξιδέψεις στο χρόνο και να γυρίσεις πίσω, σε ποια εποχή θα πήγαινες; Στην εποχή του Τριστάνου και της Ιζόλδης ~ Μεσαίωνας είναι αυτό;

21. Φωτιά! Πάρε κάτι μαζί σου!: Όλους τους ανθρώπους που είναι μαζί μου

22. Αγαπημένο λουλούδι: Μαργαρίτα  (don't you think that daisy is the friendliest flower?)

23. Αγαπημένη σειρά: Gilmore Girls & The Vampire Diaries


24. Αγαπημένη ταινία: You've got mail & P.S. I love you

25. Αγαπημένο τραγούδι: Dante's prayer της Loreena Mckennitt

26. Αγαπημένο βιβλίο: Πολλά και αμέτρητα...ίσως να ξεχώριζα το "Κορίτσι με τα πορτοκάλια"
 
27. Αγαπημένο ζώο: Σκύλος 

28. Αγαπημένο ρούχο: Τζιν
  
29. Αγαπημένος καλλιτέχνης/ιδα: Loreena Mckennitt και Yoko Shimomura

30. Αγαπημένο χρώμα: Λευκό

31. Αγαπημένο φαγητό: Μακαροναδάααααααααααααααααααααααααααααααααααααα

32. Με ποιον χαρακτήρα από καρτούν ταυτίζεσαι: Α! Δύσκολη ερώτηση αυτή...με την Cardcaptor Sakura, γιατί μπορεί να φαίνομαι δειλή, αλλά δεν είμαι

33. Κακή συνήθεια: πέφτει εύκολα η ψυχολογία μου

34. Χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς σου που σου αρέσει: Νομίζω το ότι είμαι καλοδιάθετος άνθρωπος


35. Χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς σου που δεν σου αρέσει: Δεν κρατάω κακία σε κανέναν (μα τόσο ζώον είμαι!)

36. Συνηθισμένη ατάκα: Τι να πεις...


37. Δουλειά που θα ήθελες να κάνεις: Να έχω δικό μου βιβλιοπωλείο (όχι χαρτοβιβλιοπωλείο) και να είμαι mangaka


38. Μεγαλύτερος φόβος: Να χάσω τους ανθρώπους που αγαπώ


39. Η καλύτερη πίτσα: Τυρί, σάλτσα μπόλικη και ρίγανη ψημένη σε πέτρινο φούρνο


40. Πιστεύεις ότι τα κατοικίδια ζώα είναι: Πιο πιστά από τους ανθρώπους

Απάντησα κι εγώ...Σειρά έχουν οι επόμενοι bloggers!!!
  

'Ενα διαφορετικό παραμύθι

Ένα παραμύθι διαφορετικό από αυτά που μας έλεγαν όταν είμασταν παιδιά. Σκοτεινό, μυστήριο μα συνάμα και τόσο γλυκό! Μου έκανε εντύπωση από την πρώτη στιγμή που το είδα και μ' άρεσε πολύ. 

Είναι πολύ στη μόδα πλέον οι ιστορίες με βαμπίρ. Αν μπεις σε ένα βιβλιοπωλείο, θα βρεις στοιβάδες ολόκληρες από βιβλία που έχουν βαμπιρικό περιεχόμενο. Μετά την μόδα των emo έρχεται η μόδα των βαμπίρ. Την προτιμώ για να είμαι ειλικρινής.Τουλάχιστον έτσι οι  νέοι βάζουν τη φαντασία τους να δουλέψει. Κάτι είναι κι αυτό. Οι ιστορίες με βαμπίρ είναι - όπως και να το κάνουμε -   ελκυστικότατες.

Αλήθεια, σας αρέσουν τα παραμύθια; Εμένα προσωπικά ναι. 'Εχουν μια απίστευτη δύναμη. Σε μεταφέρουν σε μία άλλη διάσταση, μη πραγματική κι όμως τόσο επιθυμητή. Σαν παιδί, διάβαζα πολλά παράμυθια, μα θαρρώ πως τώρα που μεγάλωσα με ελκύουν περισσότερο. Βέβαια τα αντιμετωπίζω από διαφορετική οπτική γωνία. Αυτό που με έκανε να λατρέψω ένα παραμύθι  βέβαια ήταν οι εικόνες του. Όσο πιο ωραίες εικόνες είχε, τόσο πιο πολύ μου άρεσε. Αυτό, εξακολουθεί να συμβαίνει και τώρα. Κάποια πράγματα δεν αλλάζουν. Ίσως θα ήταν μια ωραία ιδέα να γράψω κι εγώ το δικό μου παραμύθι. Μπορεί να τα καταφέρω, μπορεί και όχι. Ποιος ξέρει. Το αν θα αποτύχω ή θα επιτύχω αποτελεί κι αυτό ένα παραμύθι.

Έλα ύπνε και πάρε με...

Δεν έχω ύπνο απόψε. Όποτε λείπει δεν έχω ύπνο. Περίεργο; Νιώθω πως η μισή πλευρά του κρεβατιού είναι άδεια, κι εγώ καθισμένη πάντα από τη δική μου πλευρά, περιμένω πότε θα ανοίξει η πόρτα, θα μπει, θα ξαπλώσει δίπλα μου,θα με γυρίσει έτσι ώστε να έχει την πλάτη μου στο στέρνο του, θα μου χαϊδέψει τα μαλλιά κι εγώ έτσι απλά θα κοιμηθώ. Αλλά απόψε δεν είναι εδώ και ξανά δεν μπορώ να κοιμηθώ. 

Προσπαθώ. Αλήθεια προσπαθώ. Διαβάζω βιβλία, ακούω μουσική, βλέπω κάποια ταινία. Κι όμως, έρχεται η στιγμή που κοιτάζω το ρολόι και η ώρα έχει πάει ήδη τρεις, τέσσερις, πέντε.

Παλαιότερα για να με πάρει ο ύπνος είχα μουσική στα αυτιά μου. Πάντοτε κάποιο ήρεμο, κλασσικό κομμάτι, να με ηρεμίσει, να με ταξιδέψει, να με κοιμήσει. Ήταν το νανούρισμά μου. Τώρα, η ανάσα του το έχει αντικαταστήσει. Μα όταν λείπει, καμία μουσική δεν με κοιμίζει όπως ο ήχος του. Πάρε με τηλέφωνο, να ακούσω την φωνή σου, να αισθανθώ πως είσαι κοντά μου και θα κοιμηθώ αμέσως. Στο υπόσχομαι. 

Κάτι άσχετο, αλλά καθώς έψαχνα για νέα anime βρήκα ένα μαγευτικό παραμύθι. Υπόσχομαι ότι θα το αναρτήσω την επόμενη φορά. Αυτό που με άγγιξε αμέσως όμως, ήταν η μουσική που επέλεξαν για αυτό το παραμύθι. Ήταν το Ellens dritter Gesang του Schubert.Οι περισσότεροι το γνωρίζουν ως Ave Maria. Αυτό το τραγούδι, αν και ποτέ δεν έμαθα το περιεχόμενό του (προφανώς μιλάει για την Παναγία) με αγγίζει βαθύτατα. Μα τι απίστευτη μελωδία. Αυτό το κομμάτι ακούω αυτή τη στιγμή και μα στ' αλήθεια ποσο με ηρεμεί. 

Ίσως τελικά καταφέρει να με νανουρίσει. Ή μήπως το έκανε ήδη; Λέω να προσπαθήσω να κοιμηθώ. Και σαν κλείσω τα μάτια μου, θα ονειρευτώ ξανά κάστρα, ιππότες, πράσινα λιβάδια, μαγεμένα και μαγευτικά δάση, όμορφες οικογένειες και ένα χέρι να κρατά το δικό μου, όπως το βλέπω εδώ και πολύ καιρό. Αλλά γι' αυτό θα σας μιλήσω κάποια άλλη στιγμή.

Όνειρα γλυκά, Καληνύχτα.

Happy Birthday Yamapi!

9 Απριλίου! Σαν σήμερα γεννήθηκε η μεγάλη μου μουσική αδυναμία, ο Yamapi!!! Τι να πω και πως να το πω δεν ξέρω!Είναι ένας τραγουδιστής που τον ακούω εδώ και αρκετά χρόνια, αν θυμάμαι καλά από τα τέλη του 2003 και τις αρχές του 2004, όταν ξεκίνησε την μέγιστη καριέρα του στην μουσική βιομηχανία με το boy band NEWS! Χαρούμενα ποπ γιαπωνέζικα τραγουδάκια, που εμένα προσωπικά με ξετρελαίνουν, μου ανεβάζουν τη διάθεση κατευθείαν, με κάνουν να θέλω να κουνάω ρυθμικά το κεφάλι μαζί με τη μουσική που ακούγεται!
Φέτος ο Yamashita Tomohisa (aka Yamapi), που μία πολύ πολύ αγαπημένη μου φίλη εξακολουθεί να ονομάζει Γιαμαχίσα Τομοχίσα αντί του Γιαμάσιτα Τομόχισα, γίνεται 25 ετών! Άντε και να τα χιλιάσεις θεέ Yamapi και να μας προσφέρεις ακόμη ωραιότερα τραγουδάκια! Και όλα αυτά γράφονται, καθώς δύο τρελές Ρουβίτσες χτυπιούνται στους ξέφρενους ρυθμούς του "Και σε θέλω"...Τι να πεις....
Γενέθλια όμως δίχως τραγουδάκι γενεθλίων δε γίνεται. Κι επειδή είμαι ο Κακοφωνίξ αυτοπροσώπος ακούστε αυτό:


Θα συνεχίσουμε με ένα επίσης θεϊκό τραγούδι απο NEWS, το οποίο είναι εξαιρετικά αφιερωμένο στο Νατασώ της Παρέας!


Και τέλος το δικό μου αγαπημένο, που όσος καιρός και να περάσει ποτέ μα ποτέ δεν το βαριέμαι!



Για άλλες υπάρχει ο Ρουβάς και για μένα ο Yamapi! Τι να κάνουμε γούστα είναι αυτά! Χρόνια Πολλά Yamapi! Tanjoubi Omedetou! 誕生日おめでとう

The shop around the corner

Αυτή η φράση με παραπέμπει σε ένα πράγμα μονάχα. Στην πιο υπέροχη ταινία όλων των εποχών,  "You've got mail".

Αν με ρωτούσατε πόσες φορές την έχω δει αυτήν την ταινία, δεν θα ήξέρα να σας απαντήσω με βεβαιότητα. Σίγουρα πάνω από 150 φορές. Μόνο στο σινεμά την είδα 5 φορές!!! Ξέρετε, για μένα είναι από εκείνες τις ταινίες που όταν τις βλέπεις σου φτιάχνουν το κέφι, σε μελαγχολούν, σε κάνουν να θες να δημιουργήσεις πράγματα, να αλλάξεις τη ζωή σου. 

Ήταν το 1998 όταν την είδα για πρώτη φορά στον κινηματογράφο. Και θυμάμαι ότι οταν τελείωσε η ταινία, ενώ είχαν βγει όλοι έξω, εγώ παρέμεινα μέσα και κοιτούσα μέχρι και τους τίτλους τέλους.Και σαν βγήκα από την αίθουσα και πήγαινα σπίτι είχα μια ηλίθια έκφραση χαράς. Πάνε 12 χρόνια από τότε και ακόμη δε βγήκε η ταινία που θα με καθηλώσει όσο αυτή!

Βλέποντας λοιπόν αυτήν την ταινία, μου δημιουργήθηκε η επιθυμία να ανοίξω κάποτε κι εγώ το δικό  μου the shop around the corner. Ένα μαγαζάκι μικρό, μόνο με βιβλία! Πολλά βιβλία! Βιβλία για παιδιά, για νέους και νέες, για ανθρώπους που χαίρονται να περνούν κάποιες ώρες της ημέρας τους συντροφιά με ένα βιβλίο!

Αναρωτιέμαι όμως, ο κόσμος αγοράζει πλέον βιβλία; Μήπως αποτελούν κι αυτά μια πολυτέλεια της τωρινής εποχής; Ή μήπως ο  κόσμος προτιμά να διαβάζει ένα κείμενο μέσα από τον ηλεκτρονικό του υπολογιστή; Τα παιδιά στις μέρες μας διαβάζουν βιβλία ή καθηλώνονται με τις ώρες μπροστά από μια οθόνη και παρακολουθούν ότι τους πασάρουν; Γιατί αν συμβαίνει αυτό, τότε είναι κρίμα.

Πρέπει να ομολογήσω ότι σιχαίνομαι τα μεγάλα καταστήματα. Οι αλυσίδες καταστημάτων είναι για μένα εφιάλτης. Αλλά δυστυχώς εξυπηρετούν καλά, όταν τις έχεις ανάγκη. Μακάρι να μην υπήρχε η περίπτωση να τις έχω ανάγκη. Έχω την αίσθηση, ότι τα μεγάλα καταστήματα είναι απρόσωπα, όπως και οι ιδιοκτήτες τους και δεν σου παρέχουν προσωπική εξυπηρέτηση. Και όσο κι αν αγοράζεις από αυτά, απλώς συνεισφέρεις στο να παραμείνουν οι ιδιοκτήτες τους απρόσωποι και μαζί με αυτόν και η επιχείρησή του! Όπως και να'χει εγώ προτιμώ τα μικρά καταστήματα, όπου ο καταστηματάρχης θα σου πει μια καλημέρα, θα σε θυμηθεί αν ξαναπάς, θα σε χαιρετίσει αν ξαναπεράσεις. Δημιουργείται δηλαδή μια επικοινωνία, κάτι που τείνει να εξαφανίζεται στις μέρες μας.

Επιστροφή όμως στο δικό μου shop around the corner.Ο πελάτης θα μπαίνει μέσα και από την πόρτα θα ακούγεται ο ήχος από ένα καμπανάκι!Και εκεί θα τον υποδέχομαι εγώ, πάντα χαμογελαστή και με την καλύτερη διάθεση για να τον εξυπηρετήσω. Ποιός άραγε δεν θα ήθελε να είναι πελάτης σε ένα τέτοιο μαγαζάκι? Εσείς θα θέλατε;

Υ.Γ. Κάπως έτσι το φαντάζομαι το δικό μου "Μαγαζάκι στη γωνία"!!!