Θέλω να κοιμηθώ/να πιω ένα παγωμένο ποτήρι γάλα με 6 κουταλιές nesquick σαν ξυπνήσω/ να πάω για καφέ με τις φίλες μου/ να βγω στην αγορά, να κοιτάζω και να δοκιμάσω τα πάντα και να μην αγοράσω τίποτα (σχεδόν)/ να βρεθώ με το μωράκι μου και να το γεμίσω φιλάκια/ να του πάρω εκείνο το δώρο που του το χρωστάω από το καλοκαίρι (μην πω από την άνοιξη!)/ να φάω μία τεράστια σοκολατίνα και ένα κουτί κουρκουμπίνια/ να μην πάρω θερμίδες από τα γλυκά που καταβρόχθισα προηγουμένως/ να πιω έναν ζεστό γαλλικό καφέ με άρωμα φουντούκι/ να αρχίσει να βρέχει και να κουκουλωθώ στο κρεβάτι ή στον καναπέ/ να...

Από σήμερα είμαι free!Είμαι ελεύθερη από διαβάσματα και εξετάσεις για αρκετές ημέρες ελπίζω. Τέλος οι εξετάσεις,το άγχος και το πολύωρο βασανιστικό διάβασμα. Είναι ώρα να αφοσιωθώ στον εαυτό μου και στους ανθρώπους μου. Να ασχοληθώ με πράγματα που μου αρέσουν και με γεμίζουν. Να ανασυντάξω τις σκέψεις μου και να δω τι πράγματι θέλω να κάνω. Πτυχίο μπορεί να μην παίρνω τώρα (δυστυχώς),αλλά από τον Φλεβάρη θα είμαι κι εγώ πτυχιούχος με το χαρτί στο χέρι!Και εκεί θα παραμείνει το εν λόγω χαρτί. Και επειδή ακριβώς αυτό το χαρτί θα μου φανεί "άχρηστο", πρέπει λοιπόν να σκεφτώ πως θα βγάλω τα προς το ζην, τουλάχιστον παροντικά. Για μελλοντικά, δεν ξέρω μη με ρωτάτε...

Αναμείνετε, λοιπόν, για να δείτε τι θα σας παρουσιάσω στις επόμενες αναρτήσεις μου. Προς το παρόν, πάω να κοιμηθώ, γιατί είμαι ξύπνια από τις 6 το πρωί και έχω κοιμηθεί όλο κι όλο 4 ώρες!

Φωτογραφία της ημέρας:

Εσείς τί θα θέλατε Να κάνετε;;; Γράψτε μου 5 πράγματα που θα θέλατε να κάνετε αυτή τη στιγμή!Είμαι απλώς πολύ περίεργη...

Χρόνια Πολλά!!

Σήμερα 17 Σεπτεμβρίου γιορτάζουν οι Αγάπες,οι Σοφίες, οι Ελπίδες και οι Πίστες (λολ!!)...

Να πω αρχικά ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ:

στην αδερφούλα μου την Αγάπη!

στη γιαγιά μου την Αγάπη

στην ξαδέρφη μου την Αγάπη

στην φίλη μου την Αγάπη (πολύ Αγάπη έπεσε)

και στην φίλη μου την Ελπίδα!!!


Η φωτογραφία της ημέρας:

Για εσάς με πολλή αγάπη!

Επίσης, να ευχηθώ σε όλες τις Αγάπες,Αγάπιους,Ελπίδες,Σοφίες και Πίστες Χρόνια Πολλά!

Επέστρεψααααααααααααααααν!!

Και ΦΥΣΙΚΑ αναφέρομαι στους NEWS & YAMAPI! Οι NEWS εχθές κυκλοφόρησαν το νέο τους άλμπουμ με τίτλο L.I.V.E. που είναι τόσο μα τόσο ευχάριστο,κεφάτο,ζωντανό!Ένα αλμπουμ που πραγματικά το ακούς και σου φτιάχνει τη διάθεση!Έχει λίγη ώρα που το βρήκα και το ακούω ασταμάτητα!!!
Αυτό είναι και το τραγούδι L.I.V.E.!Είναι τέλειο!Απλά τέλειο!!!





O Yamapi κυκλοφόρησε το νέο του single με τίτλο One in a million. Είναι ένα εξαιρετικό single με 5 διαφορετικά τραγούδια.Εγώ ξεχώρισα 2, το World is yours και το One in a million. Δυστυχώς PV για τα τραγούδια δεν υπάρχουν στο διαδίκτυο,καθώς η εταιρία απαιτησε διαγραφή τους. Αλλά βρήκα ένα από μία εκπομπή!!Σιγά μην έχανα! Ιδού!!!!




Επίσης, μαζί με το album κυκλοφόρησε και ένα unplugged concert των NEWS,με το οποίο μπορούν να κλείσουν τα παιδιά μου επιτέλους τα στόματα αυτών που τους λένε ατάλαντους,άφωνους κλπ...




Είμαι τόσο μα τόσο χαρούμενη που ακούω νέα τραγούδια τους!περιμέναμε πολύ καιρό μέχρι να βγάλουν καινούργιο άλμπουμ,αλλά η αναμονή άξιζε!

 Η φωτό της ημέρας:

 

Για Εκείνον...

Κάθεσαι με τις ώρες και τον κοιτάς.Τον κοιτάς να τρώει,να πίνει νερό,να χασμουριέται,να παίρνει κάτι αστείες φάτσες και γκριμάτσες,να φοράει τα παπούτσια του,να χαζεύει το υπερπέραν,να χαμογελά,να κοιμάται.Τον κοιτάς να σε κοιτάζει με μάτια όλο υποσχέσεις για το μέλλον.Να σε κοιτάζει με εκείνα τα υπέροχα μάτια,που στις άκρες τους άρχισαν να φαίνονται οι πρώτες ρυτίδες,σημάδι πως μεγαλώνει,πως ωριμάζει,πως γίνεται ακόμη πιο γοητευτικός απ'ότι είναι ήδη.Σε κοιτάζει με αυτά τα μάτια και σου λέει με τόσο έντονο τρόπο "είμαι εδώ,μην ανησυχείς,θα είμαι κοντά σου παντοτινά".

Τον ακούς να μιλά και σκέφτεσαι πόσο όμορφα ακούγεται η φωνή του στ' αυτιά σου.Μα μόνο στα δικά σου.Γελάει και ο ήχος του γέλιου του γεμίζει όλο το δωμάτιο,αισθάνεσαι μια ατέλειωτη ευφορία,μια ευτυχία δίχως σύνορα.Γελάει,είναι χαρούμενος,είναι ευτυχισμένος.

Φεύγει.Με το που κλείσει η πόρτα εσύ θες να την ανοίξεις και να του πεις "έλα για λίγο ακόμα.Μόνο για πέντε λεπτά". Ο χρόνος που περνάς μαζι του δεν είναι ποτέ αρκετός.Δε χορταίνεις να είσαι μαζί του. Όταν δεν είστε μαζί,αποζητάς τη φωνή του,τη μυρωδιά του,τη ζεστασιά που βγάζει μόλις σε αγγίξει, το φιλί στο μέτωπο, την αγκαλιά του, την παρουσία του ολόκληρη.Δεν ξαπλώνει το βράδυ δίπλα σου και ξέρεις πως αυτό θα είναι ένα βάναυσο βράδυ,πως πιθανότατα δε θα κοιμηθείς.Θα τον σκέφτεσαι,όπως θα σε σκέφτεται κι εκείνος. Πολύ απλά την πάτησες μαζί του!

Εκείνος.Πάνε δύο χρόνια και ακόμη τα αισθάνεσαι όλα αυτά,σα να βρίσκεσαι στην αρχή αυτής της σχέσης.Έχω την αίσθηση πως και 102 χρόνια να περάσουν, για Εκείνον αυτά θα αισθάνομαι.Σε ευχαριστώ & Σ'αγαπώ.

Φωτογραφία της ημέρας:

Μετά από ένα βράδυ ανήσυχου ύπνου εξαιτίας ενός απαίσιου βραδινού γεύματος, σήμερα το πρωί γεμάτη χαρά και ενέργεια είπα να καθίσω να ψάξω για τίποτα χαρούμενο και αισιόδοξο στο ίντερνετ. Διάβαζα λοιπόν το μπλογκ της Μάγδας (θα γράψω και σχόλιο να ξέρεις...λάτρεψα τα μανταλάκια και λέω να φτιάξω κι εγώ!) και μπήκα να δω άλλα μλογκς που παρακολουθεί. Μπήκα λοιπόν σε ένα, το μπλογκ της Annie's και έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Και το μπλογκ της Μάγδας αλλά και αυτό της Άννης είναι τόσο μα τόσο αισιόδοξα!Δύο κορίτσια γύρω στα 15 τους που έχουν τόσο μεγάλη επιθυμία για δημιουργία,που φαίνονται τόσο έξω καρδιά και γλυκήτατες που με κάνουν να αισθάνομαι ότι μπροστά τους εγώ είμαι η πεμπτουσία της απελπισίας και της μιζέριας!Πρέπει να ομολογήσω ότι εγώ στα 15 και στα 16 δεν ήμουν σαν τα κορίτσια αυτά. Ήμουν το ακριβώς αντίθετο ομολογουμένως. Χαμένη ανάμεσα στα μαύρα μου τα ρούχα, τη μοναξιά μου, με μόνη μου παρέα τα βιβλία και το μπλογκ σχεδίου. Θα ήθελα να ήμουν πιο χαρούμενη τότε. Να απολάμβανα κι εγώ την εφηβεία μου. Ώρες ώρες με πιάνει βέβαια τώρα τελευταία.Οφείλω να πω ότι είμαι περισσότερο ευδιάθετη και αισιόδοξη απ'ότι ημουν. Άρα, να πω ότι βρίσκομαι σε καλό δρόμο; 

Θα ήθελα λοιπόν να τα ευχαριστήσω τα δύο αυτά κορίτσια, που με τον τρόπο τους μου εδωσαν δύναμη να αρχίσω να δημιουργώ ξανά. Έχω σταματήσει πια να ζωγραφίζω.Πολύ σπάνια γίνεται αυτό.Ένα σχέδιο στους 2 μήνες κι αν...Είναι κριμά,άσχετο με το αν έχω ταλέντο ή όχι.Είναι κρίμα,γιατί μέσα από το σχέδιο εκφράζομαι.

Αποφάσισα λοιπόν να αρχίσω να δημιουργώ. Πρώτα λέω ότι θα δημιουργήσω κοσμήματα. Ξεκίνησα ήδη! Έφτιαξα ένα κρεμαστό!Είναι πολύ χαριτωμένο.Απλό,αλλά χαριτωμένο. Θέλω να πάρω μικρά τελάρα ζωγραφικής και να φτιάξω καδράκια. Με αρκετή προσπάθεια πιστεύω ότι θα τα καταφέρω. Θα βγάλω και φωτογραφίες να σας τα δείξω όταν με το καλό τα φτιάξω. 

Σκέφτομαι να δημιουργήσω νέο μπλογκ, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι θα ακυρώσω το παρόν. Το 2ο θα είναι ένα μπλογκ όπου θα αναρτώ πράγματα που μου αρέσουν.Κυρίως σε ότι έχει να κάνει με το σπίτι.Από κτίρια μέχρι πιάτα και ποτήρια. Η διακόσμηση και η αρχιτεκτονική είναι δυο μεγάλες μου αγάπες. Μου αρέσει οτιδήποτε έχει να κάνει με τη φαντασία και τη δημιουργία.Ίσως γίνω διακοσμήτρια κάποια μέρα...Δεν το αποκλείω...Από μικρή είχα μια τάση προς αυτό. Τα περισσότερα περιοδικά στο σπίτι μου ήταν περιοδικά που είχαν να κάνουν με το σπίτι.Θα μου πεις, από τη φιλοσοφία και την παιδαγωγική πως θα καταλήξεις στη διακοσμητική, αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα. Κάποια στιγμή θα αναφερθώ και σ'αυτό. Ας πούμε αρχικά ότι ποτέ μου δε θέλησα να σπουδάσω σε μια τέτοια σχολή.Η ζωή όμως σου επιφυλάσσει εκπλήξεις και της μοίρας το νήμα δεν το ξετυλίγεις μόνος σου.Εκείνο ξετυλίγεται κι εσύ ακολουθείς.Κι όταν βλέπεις ότι δεν πορευεσαι στο δρόμο που σου αρέσει, πολύ απλά σταματάς να περπατάς και προσπαθείς να το κοντρολάρεις εως ότου εκείνο πια να ακολουθεί εσένα. Έτσι είναι η ζωή για μένα. Ποτέ δεν είναι αργά όμως να πιάσεις τα χαλινάρια και να οδηγείς εσύ την κουρσα. Κι εγώ αποφάσισα να οδηγήσω την κούρσα (Βρε τι σου κάνει ένα μπλογκ που διάβασες τυχαία!!!).

Υ.Γ.Κάθομαι κι ακούω το soundtrack από το You've got mail.Έχει τόσο γλυκιά, ευχάριστη και διασκεδαστική μουσική! Χίλια μπράβο στον George Fenton!Άσε που είναι και η Νο.1 επιλογή του Παπακαλιάτη για μουσική επένδυση στις σειρές του!Αποφάσισα τέλος,να βάζω μια φωτογράφια σε κάθε μου ποστ!Μια φωτογραφία που θα περιγράφει την διάθεσή μου.

Η φωτογραφία της ημέρας:

"Παιδικές" αναμνήσεις I

Warera no Tabidachi~ Our Departure

Kimi ga ki ni itta nara kono fune ni nore (αν θέλεις ανέβα σ'αυτό το πλοίο)
Itsuka nakushita yume ga koko ni dake Ikiteru(μόνο εδώ ζουν τα ξεχασμένα όνειρά σου)
Doko e itta no ka kawaii no no hana wa (που πήγε το όμορφο λουλούδι;)
Doko e itta no ka yasashii tamashii wa (που πήγε η ευγενική ψυχή;)
Kimi ga ikiru tame nara kono fune ni nore (ανέβα σ'αυτό το πλοίο αν θες ένα λόγο να ζεις)
Itsuka nakushita yume ga koko ni dake ikiteru (μόνο εδώ ζουν τα ξεχασμένα όνειρά σου)

Uchu kaizoku Captain Harlock ~ Space Pirate Captain Harlock

uchuu no umi wa ore no umi

 (ο ωκεανός των αστεριών είναι δικός μου ωκεανός)
 

ore no hateshinai akogare sa

 (αιώνια επιθυμία μου)
 

chikyuu no uta wa ore no uta 

(Το τραγούδι της γης είναι το δικό μου τραγούδι)
 

ore no sutekirenu furusato sa 

(το τραγούδι του τόπου γέννησης δεν μπορώ να το εγκαταλειψω)
 

tomo yo ashita no nai hoshi to shitte mo

 (Φίλε μου!Αν και ξέρω ότι αυτό είναι ένα αστέρι δίχως αύριο)
 

yahari mamotte tatakau no da

 (τελικά, θα πολεμήσω για να το προστατέψω)
 

inochi o sutete ore wa ikiru 

 (δίνοντας τη ζωή μου, ζω)

Κάθομαι στο κρεβάτι και δεν μπορώ να κοιμηθώ. Η υπερένταση της ημέρας θα φταίει ή τα νεύρα μου με τα θέματα που είδα.Όπως και να'χει,ύπνο δεν έχω. Κάτι τέτοιες στιγμές είναι που ψαχουλεύω στο ίντερνετ παλιά κινούμενα σχέδια,από αυτά που μόλις τα δεις ξανά,  ξετυλίγονται μπροστά σου τόσες και τόσες παιδικές σου αναμνήσεις. Με τα κινούμενα σχέδια μικρή είχα μεγάλη αγάπη (ακόμη έχω,είναι ένα μικρόβιο που δύσκολα φεύγει!!). Είχα μια τεράστια αδυναμία στα anime αν και τότε δεν ήξερα τι ακριβώς ήταν. 'Ηξερα ότι ήταν διαφορετικά, με μια μοναδική αισθητική που με επηρέαζε από τότε ακόμη. Πρέπει να ήμουν στην πρώτη ή δευτέρα δημοτικού όταν είχα πρωτοδεί το Captain Harlock ένα από τα κορυφαία άνιμε όλων των εποχών, μία space opera μοναδικού βεληνεκούς. Συνήθως δεν είναι μόνο η πλοκή και το σχέδιο που σε καθηλώνουν σε μια σειρά, ταινία, άνιμε εν προκειμένω. Είναι και η μουσική. Πριν ακόμη μπω στο ίντερνετ να ψάξω τη μουσική,την άκουγα στο μυαλό μου.Τόσο πολύ μου άρεσε που μου αποτυπώθηκε βαθιά. Μια μοναδική φωνή,αυτή του Ichiro Mizuki, με ένα εκπληκτικό insert song (Space Pirate Captain Harlock) και ένα μαγευτικά συγκινησιακό ending song (Warera no tabidachi).

Υ.Γ. Μου αρέσει το θέμα αυτό.Λέω να το συνεχίσω.Βέβαια μην περιμένετε κάθε φορά και στίχους και μετάφραση! Είπαμε,δεν είμαι και τζίνιους!Υπάρχουν δικές σας τέτοιες "παιδικές" αναμνήσεις; Αν ναι και δεν τις θυμάστε,πείτε μου κι εγώ σίγουρα θα τις ξετρυπώσω!Να είσαστε σίγουροι!