Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2010

"Παιδικές" αναμνήσεις I

Warera no Tabidachi~ Our Departure



Kimi ga ki ni itta nara kono fune ni nore (αν θέλεις ανέβα σ'αυτό το πλοίο)
Itsuka nakushita yume ga koko ni dake Ikiteru(μόνο εδώ ζουν τα ξεχασμένα όνειρά σου)
Doko e itta no ka kawaii no no hana wa (που πήγε το όμορφο λουλούδι;)
Doko e itta no ka yasashii tamashii wa (που πήγε η ευγενική ψυχή;)
Kimi ga ikiru tame nara kono fune ni nore (ανέβα σ'αυτό το πλοίο αν θες ένα λόγο να ζεις)
Itsuka nakushita yume ga koko ni dake ikiteru (μόνο εδώ ζουν τα ξεχασμένα όνειρά σου)

Uchu kaizoku Captain Harlock ~ Space Pirate Captain Harlock




uchuu no umi wa ore no umi
 (ο ωκεανός των αστεριών είναι δικός μου ωκεανός)
 
ore no hateshinai akogare sa
 (αιώνια επιθυμία μου)
 
chikyuu no uta wa ore no uta 
(Το τραγούδι της γης είναι το δικό μου τραγούδι)
 
ore no sutekirenu furusato sa 
(το τραγούδι του τόπου γέννησης δεν μπορώ να το εγκαταλειψω)
 
tomo yo ashita no nai hoshi to shitte mo
 (Φίλε μου!Αν και ξέρω ότι αυτό είναι ένα αστέρι δίχως αύριο)
 
yahari mamotte tatakau no da
 (τελικά, θα πολεμήσω για να το προστατέψω)
 
inochi o sutete ore wa ikiru 
 (δίνοντας τη ζωή μου, ζω)


Κάθομαι στο κρεβάτι και δεν μπορώ να κοιμηθώ. Η υπερένταση της ημέρας θα φταίει ή τα νεύρα μου με τα θέματα που είδα.Όπως και να'χει,ύπνο δεν έχω. Κάτι τέτοιες στιγμές είναι που ψαχουλεύω στο ίντερνετ παλιά κινούμενα σχέδια,από αυτά που μόλις τα δεις ξανά,  ξετυλίγονται μπροστά σου τόσες και τόσες παιδικές σου αναμνήσεις. Με τα κινούμενα σχέδια μικρή είχα μεγάλη αγάπη (ακόμη έχω,είναι ένα μικρόβιο που δύσκολα φεύγει!!). Είχα μια τεράστια αδυναμία στα anime αν και τότε δεν ήξερα τι ακριβώς ήταν. 'Ηξερα ότι ήταν διαφορετικά, με μια μοναδική αισθητική που με επηρέαζε από τότε ακόμη. Πρέπει να ήμουν στην πρώτη ή δευτέρα δημοτικού όταν είχα πρωτοδεί το Captain Harlock ένα από τα κορυφαία άνιμε όλων των εποχών, μία space opera μοναδικού βεληνεκούς. Συνήθως δεν είναι μόνο η πλοκή και το σχέδιο που σε καθηλώνουν σε μια σειρά, ταινία, άνιμε εν προκειμένω. Είναι και η μουσική. Πριν ακόμη μπω στο ίντερνετ να ψάξω τη μουσική,την άκουγα στο μυαλό μου.Τόσο πολύ μου άρεσε που μου αποτυπώθηκε βαθιά. Μια μοναδική φωνή,αυτή του Ichiro Mizuki, με ένα εκπληκτικό insert song (Space Pirate Captain Harlock) και ένα μαγευτικά συγκινησιακό ending song (Warera no tabidachi).


Υ.Γ. Μου αρέσει το θέμα αυτό.Λέω να το συνεχίσω.Βέβαια μην περιμένετε κάθε φορά και στίχους και μετάφραση! Είπαμε,δεν είμαι και τζίνιους!Υπάρχουν δικές σας τέτοιες "παιδικές" αναμνήσεις; Αν ναι και δεν τις θυμάστε,πείτε μου κι εγώ σίγουρα θα τις ξετρυπώσω!Να είσαστε σίγουροι!

18 σχόλια:

Magda^_^ είπε...

Όντως είναι ωραία τραγούδια! Δεν τα έχω ξανακούσει ,ούτε ξέρω το συγκεκριμένο καρτούν...
Και εγώ τα λάτρευα τα παιδικά πιο μικρή! Καλά και τώρα δεν έχω προβλημα να παρακολουθήσω καμιά φορά αλλα όχι όλα( πχ την Ντορα με τίποτα δεν την πάω:))
Ξέρεις εμένα πιο τραγούδι μου άρεσε?(πολλά αλλά αυτό που μου έρχεται είναι) το τραγούδι από το παιδικό "ο Ιάσονας και οι θεοι του Ολύμπου" Το έχεις ακούσει?? Εγώ με την αδερφή μου πάντως το είχαμε μάθει απ'έξω:)
Φιλάκιααααα

Κατερίνα είπε...

Δεν τα έχεις ακούσει καλή μου γιατί είσαι μικρή!Εγώ τα έβλεπα στις αρχές της δεκαετίας του '90.Τα παιδικά με τη σημερινή μορφή που έχουν και που παίζονται στην Ελλάδα δεν μου αρέσουν καθόλου!Πέρα από το βλακώδες σενάριο που έχουν, δεν έχουν και ωραίο σχέδιο,οπότε δεν μου μπαίνει καν η καρδιά να τα παρακολουθήσω.Βέβαια το "ο Ιάσονα και οι Θεοί του Ολύμπου" το ξέρω,γιατί το έβλεπε η μικρή αδερφή μου.Είχε πολύ συμπαθητική μουσική.

Majin Vegeta είπε...

Να'μαι κι εγωωωώ!Πω πω πραγματικά πήγα πολύ πίσω με αυτό το ποστ.Πολύ όμορφες αναμνήσεις θυμάμαι κάναμε κοπάνα για να δούμε anime χαχαχα!Τότε υπήρχαν καλά anime-παιδικά για να μεγαλώσει κάποιος και να διαμορφώσει καλύτερο χαρ/ρα και συναισθήματα...σήμερα τπτ μόνο net cafe και Facebook.Δυστηχώς αυτά τα πρότυπα περνάνε σήμερα..Η διαχρονική αξία όλων αυτών είναι τεράστια..σαν το καλο κρασί χαχαχα :-)

Νατάσα είπε...

Γειαααα σου Βας!!!
Τελικά πως έγραψες χθες Κατερίνα μου?

Κατερίνα είπε...

Πρέπει να καθίσουμε να το δούμε κι αυτό Βασίλη μου.Άμα το βρούμε πουθενά βέβαια!

Νατάσα μου θα σε πάρω τηλέφωνο!Δεν το ξέχασα,απλά ήμουν τόσο κουρασμένη που δεν είχα κουράγιο.

Majin Vegeta είπε...

Εννοείται κουκλί μου ότι θέλεις!!!Κουμπαρούλα όταν ξεμπερδέψουμε θα παμε όλοι για καφέ!

Ανώνυμος είπε...

Πιστεύω έχει να κάνει με την ψυχολογία αυτό- εμείς που ευτυχώς περάσαμε ωραία παιδική ηλικία ότι μας το θυμίζει μας φέρνει χαρά. Και δεν είναι μικρόβιο να έχεις αγάπη για τα καρτούν, μην ξεχάσεις ότι δεν είναι μικροί αυτοί που τα σχεδιάζουν!
Τώρα και εγώ θυμάμαι 2 ανιμέ που έβλεπα πολύ μικρός, κ' έχω ξεχάσει τελείως τα ονόματά τους: το ένα ήταν μ'ένα ποδοσφαιριστή και το άλλο μ'ένα ρομπότ που γινόταν σκάφος και προστάτευε τη γη!!

Κατερίνα είπε...

Σκεπτικιστή,πραγματικά πιστεύω ότι είμασταν πολύ τυχερή γενιά σε σ΄χεση με τα προγράμματα που παρακολουθούσαμε.Έχουμε πολύ ωραίες αναμνήσεις.
Όσον αφορά τα άνιμε που λες,με ποδόσφιαρο έδειξε 3 στην Ελλάδα.Το ένα ήταν το Captain Tsubasa (http://i.animecrazy.net/157741_Tsubasa_imagem1.jpg), το άλλο ήταν το Ashita e Free Kick

(http://3.bp.blogspot.com/__KySpTQI8Fg/Syc0q51uAXI/AAAAAAAABc4/IWEafNc1mhM/s320/ashita+e+free+kick.jpg)
που έπαιζε στο NEW chanel και ένα αλλο που ήταν πιο πρόσφατα πολύ πρωί στο ΑΛΤΕΡ,αλλά δε θυμάμαι τίτλο τώρα!Αυτό με το σκάφος που γινοταν ρομπότ είναι μάλλον το Macross.

Ανώνυμος είπε...

Τον ποδοσφαιριστή τον βρήκες με την πρώτη!! Αλλά το άλλο δεν είναι το Macross:(! Δεν πειράζει, θα το βρώ..
Να σου πω, αφού δε θέλεις να γίνεις φιλόλογος, γιατί δεν διδάσκεις anime?!! (λέμε τώρα)

Κατερίνα είπε...

Δεν είναι το Macross??Μήπως είναι ένα που ήταν σαν διαστημικό τραίνο και γινόταν ρομπότ;;

Θα δημιουργήσω νέο μάθημα στην Καλών Τεχνών.Η ιστορία των μάνγκα και των άνιμε!Μπορώ να πω ότι έχω και PHD & dοctora & post doc στο θέμα!

Ανώνυμος είπε...

Διαστημικό τραίνο? όχι, δεν νομίζω. Το μόνο που θυμάμαι είναι πως εκτόξευε τα χέρια του για να χτυπά τους εχθρούς! Και όταν γινόταν σκάφος ήταν στρογγυλό και έξεχε το κεφάλι του! Το είδα σε ένα γαλλικό site anime κάποτε αλλά έχασα το λινκ τώρα! Σαν να άρχισα κυνήγι χαμένου παιδικού ανιμέ! :P

Κατερίνα είπε...

Α!Κατάλαβα ποιο λες!Το Δούκας Φλιντ!Το Grendizer!
http://www.maxtoons.com/Grendizer.htm

AlexStre είπε...

λοιπόν θυμίθικα τώρα ένα παιδικό που έβλεπα μικρός....δεν ξέρω αν θεωρήτε ανιμέ...όπως και να χει...λεγόταν το παιδί της δράκινας...ή το παιδί και η δράκαινα...ένα από τα δυο...πραγματικά το έβλεπα σαν τρελός! : )

Ανώνυμος είπε...

Ε λοιπόν σε παραδέχτηκα Κατερίνα, δεν το πιστεύω πως το βρήκες!! Όχι πως σε αμφισβητούσα, αλλά νόμιζα πως δε θα το ξαναέβλεπα! Ευχαριστώ πολύ!!! Τώρα μπορώ να ολοκληρώσω το ταξίδι μου στο παρελθόν:)

Κατερίνα είπε...

@stolenblood:αναφέρεσαι στο Τάρο,ο γιος της δρακαινας.Κλασικό άνιμε!Κυκλοφορεί στο youtube.
@Skeptikistis:Αχαχαχα!Εδώ θα πρέπει να ευχαριστήσω τα διάφορα τοπικά κανάλια που μετέδιδαν αυτά τα προγράμματα και τα παρακολουθούσα ανελλιπώς!

AlexStre είπε...

ναι! θεικό! είχα ρίξει κλάμα όταν πεθαινε η δράκαινα...!!!

Domenica είπε...

Εγώ θυμάμαι έτρεχα απτο σχολείο σαν σφαίρα γιατί θα άρχιζε το τέτοιο...με τον Κύρο τον εφευρέτη και τον λάτρευα και που ζούσε μόνο του με όλη εκείνη την γνώση και τις απίθανες ιδέες του.....λάτρευα και την μπέτυ μπου γιατί είχε το ποιο χαριτωμένο τεράστιο κεφάλι και την πιο ναζιάρα φωνή....συμπαθούσα και τον σκρούτς γιατί ένιωθα ότι στα νομίσματα του που λάτρευε, ένα έψαχνε, την Αγάπη.....μμμμμ ακόμα τα βλέπω στα 44 μου.....*χαμόγελο*

Κατερίνα είπε...

@Domenica:Εγώ δεν τα προλαβα αυτά τα προγράμματα!Αλλά η μαμά μου θυμάμαι που μου έλεγε για την Μπέττυ Μπου!Μόνο τον Σκρούτζ έτυχα,τον οποίο και φυσικά λάτρεψα!