Σκίτσα III

Δύο ακόμη σκίτσα αναρτώνται:

Περιμένω σχόλιά σας!

Hotaru no Haka - Grave of the Fireflies

Πόσο μπορεί να σου επηρεάσει την ψυχολογία κάτι που θα δεις,θα διαβάσεις ή θα ακούσεις; Η αλήθεια είναι ότι η δική μου ψυχολογία επηρεάζεται πολύ εύκολα, είτε θετικά είτε αρνητικά!Το κατα πόσο βέβαια είναι θετικό ή αρνητικό είναι θαρρώ καθαρά προσωπική υπόθεση,αλλά υπάρχουν θέματα που μόλις τα αγγίξεις νομίζω ότι όλους μας επηρεάζουν με τον ίδιο τρόπο.

Εχθές το βράδυ είδα μια ταινία, ένα άνιμε. Ίσως μια από τις ωραιότερες ταινίες που έχω δει ποτε μου,είτε πρόκειται για κανονική ταινία ειτε για animation. Ο τίτλος είναι "Grave of the fireflies" ή στα ιαπωνικά "Hotaru no Haka".  Πρόκειται για μια καθαρά αντιπολεμική ταινία, στηριγμένη στην προσωπική εμπειρία του Akiyuki Nosaka, ο οποίος τη μετέφερε αργότερα σε μυθιστόρημα. Η ιστορία αναφέρεται στις ζωές δύο παιδιών του Seita και της μικρής Setsuko,ορφανά αδέρφια, τα οποία προσπαθούν να επιβιώσουν από την πείνα και τις κακουχίες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στην Ιαπωνία. Λεπτομέρειες δεν θα πω,διότι από την αρχή της ταινίας κιόλας μπαίνουμε στη λογική του τι θα μπορούσε να ακολουθήσει. Θα σας δώσω μονο την πρώτη φράση που ακούγεται στην ταινία:

Seita: 21 Σεπτεμβρίου 1945...αυτή ήταν η νύχτα που πέθανα. 

Η ταινία κατ'εμέ είναι μία ωδή στις επιπτώσεις που μπορεί να επιφέρει η μανία του πολέμου, αλλά ταυτόχρονο μας δείχνει και το πόσο απάνθρωποι, εγωιστές και ψωροπερήφανοι είναι οι άνθρωποι όταν έρχονται αντιμέτωποι με ένα τόσο ευαίσθητο θέμα, όπως είναι η σωτηρία μιας παιδικής ψυχής. 

Την παράσταση κερδίζει φυσικά η μικρή Setsuko, η οποία (παράσταση) ολοκληρώνεται θεαματικά στα τελευταία 15 λεπτά της ταινίας, όπου τότε ουσιαστικά άρχισα να κλαίω με λυγμούς, αλλά και η απόλυτη αφοσίωση του Seita για τη μικρή αδερφή του, ο οποίος κάνει τα πάντα για να της βρει λίγο φαγητό.

Μεγάλο ατού της ταινίας είναι η μουσική. Εξαιρετική φολκορ και ρετρό μουσική,σε παραπέμπει αμέσως στο κλίμα της δεκαετίας του '40 και στον τόπο διεξαγωγής των γεγονότων,την Ιαπωνία. Επίσης, διακρίνεται για το εξαιρετικής ποιότητας σχέδιό του, φτιαγμένο όλο με το χέρι,δίχως τη χρήση η/υ, από τον μαέστρο του άνιμε Hayao Miyazaki (Howl's Moving Castle, Spirited away κλπ), ο οποίος με τόση προσοχή και ευβλάβεια μετέφερε το κλίμα και τις ανθρώπινες αντιδράσεις με συγκλονιστικό τρόπο. Τα εύσημα θα πρέπει επίσης να δοθούν και στον σκηνοθέτη Isao Takahata.

Την ταινία αυτή οφείλω να πω ότι, όταν βγήκε στους κινηματογράφους της Ιαπωνίας, οι θεατές δεν την αγκάλιασαν, γιατί θεώρησαν ότι ήταν ιδιαίτερα σκληρή και μη καταλληλη για να την παρακολουθήσουν τα παιδιά τους.Οι κριτικοί αντίθετα, τη λάτρεψαν με αποκορύφωμα ο Roger Ebert (κορυφαίος κριτικός) να την θεωρεί μια από τις καλύτερες αντιπολεμικές ταινίες όλων των εποχών και μάλιστα τη συγκρίνει με την ταινία του Spielberg "Schindler's List".

Ιστορίες XXX: Ακατάλληλο για ... ενηλίκους...

αν και ο σωστός τίτλος θα ήταν "ακατάλληλο για ανηλίκους", λόγω του περιεχομένου που θα ακολουθήσει.Αν και πραγματικά, το ενηλίκους ταιριάζει απόλυτα τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, αφού τα παιδιά τη σήμερον ημέρα είναι πολύ πιο μπροστά απ'ότι (ήμουν εγώ) εμείς (λέμε τώρα!).

Υποθέτω ότι στους περισσότερους από εσάς έχει τύχει να ακούτε περίεργους θορύβους τα βράδια (κι όχι μόνο) και αναρωτιέστε "μα πόσο πια θα κρατήσει αυτό το πράγμα; μα πόσες ώρες αντέχουν αυτοί οι άνθρωποι;;;Θα κοιμηθώ επιτέλους;;;"...

Έχουμε και λέμε:

ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΡΩΤΗ

Μέρος Α

Διπλανή κοπελίτσα, φοιτήτρια στο 3ο(;) έτος στο τμήμα Ψυχολογίας. 

                            Ώρες φασαρίας: Ατελείωτες. 

                            Είδος φασαρίας: απ'όλα τα είδη. 

                            Και τι εννοώ με τούτο: 4 το μεσημέρι, μόλις έχεις σκάσει απο το φαγητό και εκεί που σε παίρνει γλυκά-γλυκά ο ύπνος ακους μια τσιριχτή, σπαστική φωνή να μιλάει στο κινητό ή μάλλον να τσιρίζει στο κινητό(ειλικρινά οι συνομιλητές δεν κουφαίνονται;;;) και αρχίζεις και βρίζεις και βαράς τοίχους και κλπ, αλλά αντίδραση καμία και το αποτέλεσμα ειναι πως ακόμη και τώρα συνεχίζεται αυτή η κατάσταση. Άντε και λες το μεσημέρι δεν θα κοιμηθώ...το βράδυ στις 4 το πρωί, που επιστρέφει με τον γκόμενο στο σπίτι κι εκείνη την ώρα αποφασίζει να πλύνει τα πιάτα ή να τα βάλει στα ντουλάπια και ακούγονται οι ήχοι απο τις κατσαρόλες και τα πιάτα που σπάνε κι αυτήν να βρίζει κλπ. Ή ο γκόμενος να βρίσκεται στο διπλανό δωμάτιο,απόσταση μεταξύ τους μισό μέτρο και να της φωνάζει με την αγριοφωνάρα του "μωρό μουουουουουου, έχεις δει το κινητό μουουουουουουουου;;;;;" και να απαντά αυτή με ακόμη μεγαλύτερα ντεσιμπέλ "όοοοοοοοοοοοοοχι, δεν το είδαααααααααααα. μήπως το έβαλες στην τσάντα μουουουουου;;;"...Βαράς τοίχους,φωνάζεις διάφορα, φοβάσαι μήπως απο τις φωνές σου ξυπνήσουν και άλλοι που δε σου φταίνε σε τίποτα και ξαφνικά ησυχία.

Μέρος Β

Το υπνοδωμάτιο της εν λόγω δεσποινίδος βρίσκεται ακριβώς δίπλα στο δικό μου. Τα κρεβάτια μας χωρίζονται απο εναν τοίχο που δεν θα τον έλεγες και ηχομονοτικό. Εκεί που λες ότι τώρα ηρέμισαν θα κοιμηθούν, ακούς ξαφνικά το "τουρουρου τουρουορου" απο το μσν, τραγουδάκια της κακής ώρας, γελάκια, χαρούλες, φωνούλες (ακούς κι απ'έξω άλλους ήχους~ειδικά το καλοκαίρι~),βαράς ξανά τοίχους, φωνάζεις πως θα φωνάξεις την αστυνομία και ξαφνικά....σιωπή! Λες ΤΩΡΑ ΘΑ ΚΟΙΜΗΘΩ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ (να ενημερώσω ότι η ώρα έχει πάει ήδη 5 το πρωί). Κι εκεί που σε παίρνει γλυκά γλυκά ο ύπνος, ακούς...."μμμμμμμμμμμ","ααααααχ,μμμμμμμμμμμμμμ"και ξανά "μμμμμμμμ" και "μμμμμμμμ" (αγελάδα μήπως είναι; στο μάθημα σεξουαλικής διαπαιδαγώγισης μάλλον κόπηκε)...κι αυτός άχνα...Και μετά ακούς το "τσικιρ τσικιρ" από το κρεβάτι που τρίζει, και το κρεβάτι που χτυπά με δύναμη τον τοίχο,ακούς τον Βασίλη από δίπλα μου να ρωτά "Μωρό μου είσαι ξυπνια; ακούς;;;" ~μα πως είναι δυνατόν να μην ακούω, και κουφή να ήμουν ξαφνικά θα έβρισκα την ακοή μου~ και εσύ που νομίζεις ότι οκ τα παιδιά έχουν πάθος και κάνουν τρελλίτσες, ακούς σφαλιάρες να πέφτουν κι εσύ νομίζεις ότι τη χτυπά...μα όχι ανίδεα παιδάκια μου,όχι!Άλλες σφαλιάρες τρώει αυτή και τις παραευχαριστιεται!!εεεε, κάποια στιγμή λήγει κι αυτή η συνεδρία με τις καταπληκτικές τελικές τους ερμηνείες,πρβλ Αυτος: ωωωωωωωωωωωωωωχ, Αυτή: μμμμμμμμμμμμμμμ

και πιστεύεις οτι θα κοιμηθείς! Κάποιες φορές κοιμάσαι,κάποιες άλλες απλά αρχίζεις και βαράς ξανα τοίχους μπας και το βουλώσουν επιτέλους και κοιμηθείς!

ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΥΤΕΡΗ

Νεαρός άντρας που μένει στο διαμέρισμα απο πάνω μας

Προσφάτως δεσμευμένος

Κυριακή απόγευμα γύρω στις 8: διαβάζω για το μάθημα που δίνω την άλλη Πέμπτη. Και ξαφνικά, ακούω απο πάνω καρέκλες να τρίζουν, πόρτες να χτυπάνε δυνατά κλπ. Εκτός απο αυτά,άκουγα και γελάκια σατανικά θα μπορούσα να πω.Και τα γελάκια άλλαξαν κι έγιναν άλλοι ήχοι, και οι ηχοι λεξούλες, όπως "αχ ναι πιο δυνατά,πιο γρήγορα που$&#^%&ρα μου, κι άλλο σου λέω,αχ μη σταματάς"

ή "αχ κ$%#λα μου" και στο τελείωμα της φάσης ο νεαρός να λέει με έμφαση " πωωω με ξέκανες παλιο που%^$%&να"...

Έρχεται το βράδυ. Η ώρα 3 το πρωί.Οι διπλανοί δεν έχουν επιστρέψει,οι απο πάνω μας είναι όμως ξύπνιοι.Οφείλω να ομολογήσω ότι φωνές δεν ακούστηκαν. Μόνο το κρεβάτι ακουγόταν σε σημείο που να πιστεύω και είμαι πεποισμένη ότι θα σπάσει το ταβάνι και θα βρεθούν στο κρεβάτι μου.

Μόλις σταμάτησαν (4 το πρωί) ήρθε η διπλανή δια της συνοδείας του bf και μιλάνε και μιλάνε (λες και όλη μερα δε μιλάνε, κι εκείνη την ώρα θα τα πουν όλα) και έρχονται στο δωμάτιο και πέφτουν για ξάπλα και συνεχίζουν να μιλάνε.Και τα νεύρα μου τσατάλια!Βαράω τον τοίχο(το χέρι μούδιασε από τον πόνο) και ΕΥΤΥΧΩΣ κοιμήθηκαν!Και κοιμήθηκα κι εγώ!

Υ.Γ. Σόρρυ άλλα τα λεγόμενα όπως ακριβώς ειπώθηκαν από το δεύτερο ζευγάρι ντρέπομαι να τα γράψω!

Σκίτσα II

Έχει μεσημεριάσει κι ακόμα να πιάσω το βιβλίο στο χέρια μου να διαβάσω. Ξύπνησα και αργά σήμερα μιας κι χθες πάλι δεν μπορούσα να κοιμηθώ και καθόμουν κι έβλεπα στις 3 το πρωί το "It's Complicated". Μα τι ωραία ταινία! Να τη δείτε!Μετά έμπαινα σε sites με συνταγές γλυκών και έψαχνα να βρω μια για να φτιάξω κρουασάν (κι όχι κουρασάν) βουτύρου!Βέβαια,παράπονο δεν έχω, διότι ο καλός μου με τροφοδοτεί συνεχώς με δαυτα!Το έχει η επιχείρηση βλέπετε! Απλά,μια φορά θέλω να τα φτιάξω και μόνη μου!

Τέλοσπάντων, είπα σήμερα να αναρτήσω κι άλλα σχεδιά μου. Το ένα από αυτά,είναι καθαρά δικό μου σχέδιο!Αντιγραφή δεν υπάρχει απο πουθενά!Αλλά στη συνέχεια θα διαβάσετε την ιστορία του!

Η ιστορία του συγκεκριμένου σχεδίου έχει ως εξής: Βαριέμαι, θέλω να σχεδιάσω κάτι μα δεν ξέρω τι, ψάχνω τις χιλιάδες (πανω απο 3.000) φωτογραφίες που έχω αποθηκευμένες στον η/υ και βρίσκω ίσως ένα απο τα δυσκολότερα σχέδια που θα μπορούσα να βρω. Τον Kamui ως άγγελο να ξαπλώνει! Δυο πράγματα με προβλημάτιζαν θυμάμαι. Το πρώτο ήταν πως στα κομμάτια θα αποδώσω το οτι ξαπλώνει και το δεύτερο,πως μπορώ σε ένα σχέδιο που οι αναλογίες προσώπου και άκρων του είναι τόσο μκρές και λεπτομερείς να σχεδιαστούν και να είναι αυδιάκριτες κι όχι γραμμές ενωμένες δίχως νόημα. Προσπάθησα πολύ ομολογώ!Και μου άρεσε πάαααααάρα μα πάρα πολύ. Το θεωρώ ίσως το δυσκολότερο σχέδιο που έχω κάνει ποτέ μου. Πολλές ώρες δεν μου είχε πάρει θυμάμαι, και ως εκ θαύματος το πέτυχα με την πρώτη!

Το διπλανό σχέδιο απλά έτυχε να είναι σε εκείνη τη σελίδα,γιατί πολύ απλά μάλλον μου είχαν τελειώσει οι κόλλες!Πράγμα πολύ συνηθισμένο!

Το κοριτσάκι στο σχέδιο αυτό,μαντέψτε ποια είναι....εγώ!!! Ναι ναι!Είμαι εγώ! Καθόμουν θυμάμαι στο γραφείο μου, όπου είχα τοποθετημένο έναν τεράστιο καθρέφτη,απο αυτούς τους παλιούς, τις αντίκες, ένα από τα ωραιότερα δώρα που έχω λαβει ποτέ μου~ από τον αδερφό μου και την Νατάσα την κοπέλα του~ και κοιτούσα τον εαυτό μου και για χιλιοστή φορά έλεγα "μα πως είσαι έτσι!πως να γυρίσει άνθρωπος να σε κοιτάξει με τέτοια μούτρα!"...όταν το διαβάσουν όμως μερικοί αυτοί, πάλι θα με βρίζουν,αλλά τέλοσπάντων! Κοιτούσα λοιπόν τον εαυτό μου,φορούσα τις κόκκινες τις μπιτζαμούλες μου (τα πατζάμας μου,πρβλ Μπακογιάννη), είχα κι ένα μαλλί ανέμελο και αχτένιστο και είπα "θα σε κάνω κούκλα!Αγνωριστη θα γίνεις!". Έβγαλα μολύβι και χαρτί και κοιτώντας απλά στον καθρέφτη με ζωγράφισα!Και ιδού το αποτέλεσμα!Εμένα μου αρέσω πολύ!Μέχρι και κορνίζα με βάζω αντί για φωτογραφίες μου!

Όπως ίσως παρατηρήσετε, είναι σχέδια αρκετά παλιά! Λόγος συγκεκριμένος δεν υπάρχει. Απλά τα καινούργια μου σχέδια τα φτιάχνω σε ένα τετράδιο μεγάλο και είναι κάπως δύσκολο να σκαναριστούν.Θα γίνουν όμως κι αυτά!

Αυτά τα σχέδια σας δείχνω σήμερα! Είμαι ανοιχτή στις κριτικές σας!Περιμένω!

Υ.Γ. Ευχαριστώ πολύ τον αδερφό μου, τον καλό μου και τον ξάδερφο Γιάννη για τα σκαναρίσματα των σχεδίων!

Σκίτσα I

Ειλικρινά, σήμερα δεν έχω ιδέα πως να ξεκινήσω το ποστ...Το μυαλό μου είναι ακόμα κολλημένο, μετά το χθεσινό ολοήμερο διάβασμα, στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, στους βραδυπορούντες και νεωτεριστές, παιδαγωγικό δημοτικισμό και σ'ένα σωρό άλλες έννοιες που διάβαζα εχθές σε συνδυασμό με την οθόνη του psp που κολλούσε ενώ έπαιζα το Final Fantasy VIII! Βγάλτε άκρη τώρα!

Όπως και να'χει, είπα να κάνω ανάρτηση σήμερα, ξεχωριστή για μένα για πολλούς λόγους, μα κυρίως διότι σήμερα θα δείτε αυτό με το οποίο ασχολούμαι απο παιδάκιον και αυτό για το οποίο αρχικά δημιουργήθηκε το ιστολόγιο αυτό!Σχέδια! Ναι, ναι! Επιτέλους έχω στην κατοχή μου σκαναρισμένα σχέδια και θα σας δείξω κάποια από αυτά!Λέω να αναρτώ λίγα λίγα τα σχέδια, υπό τον τίτλο "Σχέδια Ι, Σχέδια ΙΙ, Σχέδια ΙΙΙ," κλπ. Λες και παρακολουθείς κάποιο προπτυχιακό μάθημα του πανεπιστημίου μου ακούγεται!

Ας ξεκινήσω λοιπόν!

 

 

 

Με το μαλακό παρακαλώ πολύ οι κριτικές. Είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζω σκίτσα μου σε άτομα πέραν του οικογενειακού και φιλικού μου περιβάλλοντος. Κάθε είδους κριτική είναι θεμιτή, αλλά αμα δω ότι δε μ'αρέσει θα πατάω τον σκουπιδοτενεκέ!(χεχεχεχεχεχε!Μπορώ να απειλήσω κι άλλο αμα θέλετε!Εγώ προειδοποίησα.)

Αποφάσεις

      Πέρασε κι αυτό το τριήμερο.Πότε ήρθε κι έφυγε χαμπάρι δεν πήρα. Ήρθε κιόλας η Τρίτη,τελείωσε σχεδόν (ευτυχώς), αύριο Τετάρτη και ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι τέλειωσε κι άλλη μια βδομάδα χωρίς να έχεις κάνει τίποτα ουσιαστικό. 

      Σύντομα τελειώνω το πανεπιστήμιο (λέμε τώρα~αμήν και πότε). Και μετά τί; Τι γίνεται μετά το πανεπιστήμιο; Το λογικό είναι να πεις ότι τώρα πρέπει να βρω δουλειά. Αλλά κι αυτό πλέον δύσκλο θεωρείται. Για μια απλή θέση πωλήτριας σου ζητάνε 3 (το ελάχιστο) χρόνια προϋπηρεσίας.Μα αμα δεν έχεις ξαναδουλέψει,πως να την αποκτήσεις τη ρημάδα την πείρα;

      Η μόνη δουλειά που έχω κάνει ήταν σε νετ καφέ, κι αυτό για να βγαλω ίσα ίσα τα έξοδα των καλοκαιρινών διακοπών μου. Οπότε ελάχιστη πείρα!Α!Και δούλευα εθελοντικά στον κολυμβητικό όμιλο που ανήκα όταν ήμουν στο λύκειο.Αλλά αυτό το ξεχνάμε γιατί ο doctor μου απαγόρευσε να ξανακολυμβήσω με τους ρυθμούς που κολυμπούσα κάποτε...οδυνηρή ιστορία κι αυτή!

     Για να είμαι ειλικρινής, σε ότι αφορά το θέμα εργασία, με τους γονείς μου πάντοτε πλακωνόμασταν. Εκείνοι έλεγαν να μπω στο πανεπιστήμιο(κάτι που ήταν ενάντια στη θέλησή μου), να γίνω δασκαλίτσα, να δουλέψω στο δημόσιο και να κάθομαι στο σπιτάκι μου.Εγώ όμως δεν μπορώ να το κάνω αυτό!Είναι ενάντια στην ψυχοσύνθεσή μου!Καλύτερα να κάνω μια δουλειά που θα μου παρέχει λίγα, αλλά θα τη λατρεύω, παρά μια δουλειά που θα μισώ αλλά θα με εξασφαλίζει οικονομικά. Αυτό που ζητώ εγώ είναι δημιουργία (όπως βέβαια την εκλαμβάνω εγώ αυτήν την έννοια) κι όχι συγκατάβαση. Διαφορετικά θα μιζεριάσω κι αν μιζεριάσω οι άνθρωποι που με περιβάλλουν θα επηρεαστούν και θα δυστυχίσουν.Αυτό τουλαχιστον νομίζω.

    Οπότε ερχόμαστε στο ερώτημα "τι δουλειά θα ήθελα να κάνω;"...Απάντηση καμία.Απλούστατα γιατί κι εγώ η ίδια δεν ξέρω τι θέλω να κάνω. Ή μάλλον έχω κάποιες ιδέες, αλλά είναι ολίγον τι αδύνατο να πραγματοποιηθούν.π.χ. να δουλέψω σε εκδοτικό οίκο, να γίνω αρχιτέκτονας, διακοσμήτρια, κομίκστρια,  book illustrator(πως να το πω στα ελληνικά ντεεεε;), να κάθομαι στο σπίτι μου και να κάνω μεταφράσεις (αυτό απαιτεί όμως να τελειώσεις και την κατάλληλη φιλολογία,πρβλ. αγγλική, γαλλική,ιταλική κλπ) και το καλύτερό μου φυσικά να είμαι ιδιοκτήτρια ενός βιβλιοπωλείου!

Θα μου πείτε, μα τι ωραίες ιδέες είναι αυτές;Αλλά που ζεις κοπελιά; Σε ταινία της Nora Ephron παίζεις;Ξύπνα κακομοίρααααααααα!

     Ξυπνάω κι εγώ και αντιλαμβάνομαι ότι πρέπει να πάρω αποφάσεις. Πρέπει να βρω μια δουλειά, για να μην είμαι  τουλάχιστον "βάρος" των γονιών μου!Και η απόφαση που πήρα είναι...καμία.Προς το παρόν τουλάχιστον.

Άραγε είναι και οι άλλοι σαν κι εμένα ή εγώ είμαι περίεργη;

P.S. Το παρακάτω τραγούδι με εκφράζει απόλυτα αυτόν τον καιρό και απλά το λατρεύω!

Five For Fighting - Chances

Chances are when said and done
Who'll be the lucky ones
Who make it all the way?
Though you say I could be your answer
Nothing lasts forever
No matter how it feels today

Chances are we´ll find a new equation
Chances roll away from me
Chances are all they hope to be

Don't get me wrong I'd never say never
Cause though love can change the weather
No act of God can pull me away from you

I´m just a realistic man
A bottle filled with shells and sand
Afraid to love beyond what I can lose when it comes to you
And though I see us through yeah

Chances are we´ll find two destinations
Chances roll away from me
Still chances are more than expectations
The possibilities
Over me
Eight to five, two to one
Lay your money on the sun
until you crash what have you done?
Is there a better bet than love?
What you are is what you breathe
You gotta cry before you sing

Chances chances

Chances lost are hopes torn up pages
Maybe this time
Chances are we´ll be the combination
Chances come and carry me
Chances are waiting to be taken
And I can see
Chances are the fascination
Chances won't escape from me
Chances are only what we make them
And all I need