Αποφάσεις

      Πέρασε κι αυτό το τριήμερο.Πότε ήρθε κι έφυγε χαμπάρι δεν πήρα. Ήρθε κιόλας η Τρίτη,τελείωσε σχεδόν (ευτυχώς), αύριο Τετάρτη και ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι τέλειωσε κι άλλη μια βδομάδα χωρίς να έχεις κάνει τίποτα ουσιαστικό. 

      Σύντομα τελειώνω το πανεπιστήμιο (λέμε τώρα~αμήν και πότε). Και μετά τί; Τι γίνεται μετά το πανεπιστήμιο; Το λογικό είναι να πεις ότι τώρα πρέπει να βρω δουλειά. Αλλά κι αυτό πλέον δύσκλο θεωρείται. Για μια απλή θέση πωλήτριας σου ζητάνε 3 (το ελάχιστο) χρόνια προϋπηρεσίας.Μα αμα δεν έχεις ξαναδουλέψει,πως να την αποκτήσεις τη ρημάδα την πείρα;

      Η μόνη δουλειά που έχω κάνει ήταν σε νετ καφέ, κι αυτό για να βγαλω ίσα ίσα τα έξοδα των καλοκαιρινών διακοπών μου. Οπότε ελάχιστη πείρα!Α!Και δούλευα εθελοντικά στον κολυμβητικό όμιλο που ανήκα όταν ήμουν στο λύκειο.Αλλά αυτό το ξεχνάμε γιατί ο doctor μου απαγόρευσε να ξανακολυμβήσω με τους ρυθμούς που κολυμπούσα κάποτε...οδυνηρή ιστορία κι αυτή!

     Για να είμαι ειλικρινής, σε ότι αφορά το θέμα εργασία, με τους γονείς μου πάντοτε πλακωνόμασταν. Εκείνοι έλεγαν να μπω στο πανεπιστήμιο(κάτι που ήταν ενάντια στη θέλησή μου), να γίνω δασκαλίτσα, να δουλέψω στο δημόσιο και να κάθομαι στο σπιτάκι μου.Εγώ όμως δεν μπορώ να το κάνω αυτό!Είναι ενάντια στην ψυχοσύνθεσή μου!Καλύτερα να κάνω μια δουλειά που θα μου παρέχει λίγα, αλλά θα τη λατρεύω, παρά μια δουλειά που θα μισώ αλλά θα με εξασφαλίζει οικονομικά. Αυτό που ζητώ εγώ είναι δημιουργία (όπως βέβαια την εκλαμβάνω εγώ αυτήν την έννοια) κι όχι συγκατάβαση. Διαφορετικά θα μιζεριάσω κι αν μιζεριάσω οι άνθρωποι που με περιβάλλουν θα επηρεαστούν και θα δυστυχίσουν.Αυτό τουλαχιστον νομίζω.

    Οπότε ερχόμαστε στο ερώτημα "τι δουλειά θα ήθελα να κάνω;"...Απάντηση καμία.Απλούστατα γιατί κι εγώ η ίδια δεν ξέρω τι θέλω να κάνω. Ή μάλλον έχω κάποιες ιδέες, αλλά είναι ολίγον τι αδύνατο να πραγματοποιηθούν.π.χ. να δουλέψω σε εκδοτικό οίκο, να γίνω αρχιτέκτονας, διακοσμήτρια, κομίκστρια,  book illustrator(πως να το πω στα ελληνικά ντεεεε;), να κάθομαι στο σπίτι μου και να κάνω μεταφράσεις (αυτό απαιτεί όμως να τελειώσεις και την κατάλληλη φιλολογία,πρβλ. αγγλική, γαλλική,ιταλική κλπ) και το καλύτερό μου φυσικά να είμαι ιδιοκτήτρια ενός βιβλιοπωλείου!

Θα μου πείτε, μα τι ωραίες ιδέες είναι αυτές;Αλλά που ζεις κοπελιά; Σε ταινία της Nora Ephron παίζεις;Ξύπνα κακομοίρααααααααα!

     Ξυπνάω κι εγώ και αντιλαμβάνομαι ότι πρέπει να πάρω αποφάσεις. Πρέπει να βρω μια δουλειά, για να μην είμαι  τουλάχιστον "βάρος" των γονιών μου!Και η απόφαση που πήρα είναι...καμία.Προς το παρόν τουλάχιστον.

Άραγε είναι και οι άλλοι σαν κι εμένα ή εγώ είμαι περίεργη;

P.S. Το παρακάτω τραγούδι με εκφράζει απόλυτα αυτόν τον καιρό και απλά το λατρεύω!

Five For Fighting - Chances

Chances are when said and done
Who'll be the lucky ones
Who make it all the way?
Though you say I could be your answer
Nothing lasts forever
No matter how it feels today

Chances are we´ll find a new equation
Chances roll away from me
Chances are all they hope to be

Don't get me wrong I'd never say never
Cause though love can change the weather
No act of God can pull me away from you

I´m just a realistic man
A bottle filled with shells and sand
Afraid to love beyond what I can lose when it comes to you
And though I see us through yeah

Chances are we´ll find two destinations
Chances roll away from me
Still chances are more than expectations
The possibilities
Over me
Eight to five, two to one
Lay your money on the sun
until you crash what have you done?
Is there a better bet than love?
What you are is what you breathe
You gotta cry before you sing

Chances chances

Chances lost are hopes torn up pages
Maybe this time
Chances are we´ll be the combination
Chances come and carry me
Chances are waiting to be taken
And I can see
Chances are the fascination
Chances won't escape from me
Chances are only what we make them
And all I need