Πίνω μια γουλιά καφέ από το ποτήρι που έπινε ο Β. πριν από λίγο και ξεκινώ να γράφω.  Μπροστά από μια οθόνη υπολογιστή και κάνοντας διάσπαρτες δουλειές μέσα στο σπίτι θα περάσει αυτή η μέρα. Κι όμως έχει τόσο όμορφη μέρα. 'Ηλιος και κρύο. Η ιδανική ημέρα. Μία από αυτές που επιθυμώ μετά από ένα διάστημα συνεχών βροχών και κακοκαιρίας. Αλλά σήμερα θα μείνω μέσα. Δεν με πειράζει. Θα έρθουν κι άλλες μέρες σαν κι αυτή. 

Θα καθίσω να διαβάσω ένα βιβλίο. Θα πλύνω ρούχα που ξέμειναν & δεν μπήκαν στο πλυντήριο, θα ακούσω μουσική, θα ψάξω για κανένα ενδιαφέρον site να με απασχολήσει για μερικές ώρες, θα περιηγηθώ στα μπλογκς που παρακολουθώ κι έχω τόσο καιρό να διαβάσω & θα δω μετά από πολύ καιρό την αγαπημένη μου ταινία!You've got mail.

Με τον καιρό συνειδητοποιώ όλο και περισσότερο πως πολλά επαγγέλματα εκεί έξω δεν μου αρέσουν και φυσικά δεν θα μπορούσα να αποδώσω σε αυτά. Θα έπαιρνα πόδι την ίδια κιόλας στιγμή! Παράλληλα όμως, πλησιάζω όλο και πιο κοντά στο να βρω αυτό που μου ταιριάζει και θα ήθελα να κάνω. Αισθάνομαι ωραία με αυτή μου τη διαπίστωση.

Ένα μάθημα μου απομένει όπως είπα και σε άλλη μου ανάρτηση και η παρακολύθηση του μαθήματος αυτή αν και περίεργη είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Δεν θα έλεγα ότι είναι παράδοση μαθήματος από την καθηγήτρια, αλλά μια διαρκής συζήτηση και τοποθέτηση απόψεων και ερωτημάτων. Ίσως ένα από τα πιο ενδιαφέροντα μαθήματα που έχω παρακολουθήσει στα 7 χρόνια μαθημάτων.

Παρέδωσα βιογραφικά για εργασία. Προς το παρόν κανένα τηλέφωνο δε χτύπησε, κανένα mail δεν εξέλαβα. Ελπίζω όμως. Ελπίζω πως σύντομα κάτι θα συμβεί και θα καταφέρω να βρω μια προσωρινή εργασία. Δύσκολοι καιροί είναι μπρστά μας, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να τα παρατάμε, να γκρινιάζουμε, να μιζεριάζουμε και να χάνουμε το χαμόγελό μας! Η ζωή συνεχίζεται.

Η φωτογραφία της ημέρας: 

Inspiration

Έχω πολύ μεγάλη φαντασία. Στο μυαλό μου έχω σκέψεις και ιδέες πρέπει κάπου & κάπως να τις εκφράσω. Βλέπω μια εικόνα και στο μυαλό μου σχηματίζονται δεκάδες άλλες. Για μένα το να εμπνέομαι και να δημιουργώ ιδέες και νέες εικόνες είναι το Α και το Ω για να μπορώ να υπάρξω σαν άνθρωπος. 

Το ίντερνετ,να'ναι καλά, είναι ενα βασικό μέσο για να παίρνω πρωταρχικές εικόνες, έμπνευση για τη δημιουργία κάτι νέου! Σήμερα κάθομαι και κοιτάω φωτογραφίες από τη διακόσμηση του τραπεζιού. Ειλικρινά, δεν ήξερα ότι μπορείς να φτιάξεις τόσο εκπληκτικά πράγματα στο τραπέζι ή για το τραπέζι. Γιατί θα πρέπει όλα στη ζωή μας να τα συνδυάζουμε με τη ρουτίνα και την απλοϊκότητα!Ας βάλουμε τη φαντασία μας να δουλέψει και ας δημιουργήσουμε ευχάριστους τρόπους για να απασχολούμαστε! Μέχρι και το πως θα διακοσμήσουμε το τραπέζι μας για να φάμε, πολλές φορές μας αλλάζει τη διάθεση με έναν πολύ ευχάριστο και απροσδόκητο τρόπο! Δε θέλω άλλη ρουτίνα! Θέλω δημιουργία και καλή διάθεση!

Η φωτογραφία της ημέρας:

"Παιδικές" αναμνήσεις II

Κανονικά έπρεπε να κοιμάμαι τώρα,αλλά όπως φαίνεται δεν μπορώ.

Είπα να κάνω νέα ανάρτηση. Μου άρεσε εκείνο το θέμα που ξεκίνησα με τις παιδικές αναμνήσεις & λέω να το συνεχίσω.

Ψάχνοντας για βιντεάκια βρίσκει πολλά κανείς. Δε γινόταν φυσικά να μη βρω το γνωστότερο ίσως κινούμενο σχέδιο της παιδικής μας ηλικίας. Candy Candy. Ή απλά, Η Λάμψη,Καλημέρα Ζωή κλπ σαπουνόπερες υπό τη  μορφή κινουμένων σχεδίων. Μα τι κλάμα έριχνα πάντα! Κι όταν πέθανε ο Άντονι...αααααααααχ, είχε έρθει το τελος! Στα πατώματα σερνόμουν. Το είχα δει μάλιστα κατα τη διάρκεια των καλοκαιρινών μου διακοπών στη Θάσο. Μου χάλασαν όλες μου οι διακοπές! Δεν είχα όρεξη για τίποτα...

Ας μην σας ταλαιπωρώ όμως, ορίστε τα τραγούδια που ακούγονταν στην αρχή και στο τέλος της σειράς.

Είναι στα ιαπωνικά,γιατί εγώ στα ιαπωνικά θυμάμαι να τα ακουω!!!

Watashi wa Candy - I Am Candy

 Sobakasu nante, ki ni shinai wa     
HANA-PECHA datte datte datte, oki ni iri
OTENBA itazura daisuki, kakekko SUKIPPU daisuki
watashi wa watashi wa, watashi wa CANDY

hitoribocchi de iru to, choppiri samishii
sonna toki kou iu no, kagami wo mitsumete

waratte waratte, waratte CANDY
nakibesou nante SAYONARA ne, CANDY CANDY

I don't mind the freckles (on my face)
and I like my flat nose
I love being tomboyish and playing practical jokes, I love racing and skipping
I am, I am, I am Candy 

being alone, I feel a bit lonely
during such times, I stare at the mirror 

smile, smile, smile Candy
say goodbye to your crying face, isn't that right, Candy, Candy?

Ashita ga Suki - I Love Tomorrow

Ashita wa doko kara umarete kuru no
Watashi wa ashita ga ashita ga suki
Sutekina koto ga ari sou de
Watashi wa ashita ga ashita ga suki

Kira-kira hikaru kaze no mukou de
Anohito ga watashi wo watashi wo yonde iru
CANDY CANDY CANDY CANDY 

απο που έρχεται το αύριο;
αγαπώ,αγαπώ το αυριο
αναρωτιέμαι τι είδους ευτυχισμένη μέρα θα είναι αύριο
γι'αυτό αγαπώ, αγαπώ το αύριο
μέσα απο τον άνεμο που φυσά κάτω από έναν λαμπερό ήλιο
Εκείνος φωνάζει το όνομά μου, το όνομά μου

CANDY CANDY CANDY CANDY

Η φωτογραφία της ημέρας:

Πωπω, τελειώνει κι αυτός ο μήνας!Είπα να κάνω μία ανάρτηση,μιας και πέρασε πολύς καιρός από την τελευταία μου. Δε θα σας πρήξω με σκέψεις και τραγούδια, αλλά θα καταπιαστώ κι εγώ με το μπλογκοπαίχνιδο "10 πράγματα που αγαπώ". Έχουμε και λέμε...

1. Αγαπώ την οικογένειά μου, τον φίλο μου και τους φίλους μου (δεν μπορώ να τα ξεχωρίσω αυτά!)
2. Αγαπώ τα βιβλία
3. Αγαπώ τη μουσική
4. Αγαπώ τους καφέδες με τους φίλους μου
5. Αγαπώ τα Χριστούγεννα
6. Αγαπώ τα λουλούδια & κυρίως τις μαργαρίτες
7. Αγαπώ τα χαμόγελα στους ανθρώπους & την ευτυχία γραμμένη στα πρόσωπά τους
8. Αγαπώ να δίνω εγώ ευτυχία στους άλλους
9. Αγαπώ να δημιουργώ
10. Αγαπώ τα χιόνια και τη βροχή που ακούγεται όταν πέφτει

Αν έβαζα ακόμη 5,θα έλεγα:
11. Αγαπώ τα γλυκά & κυρίως τη σοκολάτα
12. Αγαπώ τη διακόσμηση των σπιτιών
13. Αγαπώ τον ήλιο μια παγωμένη ημέρα
14. Αγαπώ την Σκωτία & την Ιαπωνία
15. Αγαπώ να κάνω όνειρα

Πρέπει να πω ότι μου αρέσει τρομερά που αρχίζει και κρυώνει σιγά σιγά, αν και τις τελευταίες ημέρες ανέβηκε η θερμοκρασία!Ας έρθει ο χειμώνας ο βαρύς να βάλουμε τα παλτουδάκια μας και τα γαντάκια μας!!!!

Η φωτογραφία της ημέρας:

Σημάδια καιρού & συμβάντα

Αναρωτιέμαι αν ο τίτλος είναι εύστοχος. Κατα πόσο είναι θα φανεί στη συνέχεια μάλλον.

Κρυώνετε πουλάκια μου; Άρχισαν τα κρύα από νωρίς φέτος και μπορώ να πω ότι είμαι πολύ μα πολύ χαρούμενη γι' αυτό!Το φθινόπωρο είναι η αγαπημένη μου εποχή. Πόσο μάλιστα ένα φθινόπωρο γεμάτο κρύο. Βροχή, αέρας, παγωμένα χέρια, σφιχτή αγκαλιά για να βρεις λίγη ζεστασιά, ένας ζεστός καφές για να ζεσταθούν τα έσω σου. Μα τι ωραία που είναι! Πριν απο κανα δυο βδομάδες, τα καταστήματα ξεκίνησαν να βάζουν στις βιτρίνες τους τα χειμερινά ρούχα και παπούτσια. Τότε, δεν σου έμπαινε η καρδιά να πας και να δοκιμάσεις τα ζεστά πουλόβερ στα Benetton, ούτε τις ωραίες μπότες που μπάνισες σε κάποια βιτρίνα καταστήματος. Τώρα όμως, σίγουρα θες να μπεις και όχι απλά να δοκιμάσεις, αλλά και να πάρεις! Η σημερινή μέρα ήταν ιδανική για να βάλεις πάντως το πουλόβερ και τις μπότες σου και να βγεις έξω για έναν ζεστό καφέ. Μπορεί να μη φορούσα πουλόβερ και μπότες, αλλά τον καφέ μου τον ζεστό τον ήπια!

Παρ'όλη την κούραση που νιώθω τώρα, ήταν μια μέρα γεμάτη και πολύ πολύ ενδιαφέρουσα! Σχεδόν περιπετειωδη θα την έλεγα. Πήγα για μια γρήγορη επίσκεψη στον δερματολόγο μου στην πόλη που δε μένω πια, και η διαδρομή με το λεωφορείο μου επιφύλασσε μια ευχάριστη έκπληξη! Στο ΚΤΕΛ λοιπόν, ενώ περιμένω με αγωνία να βγάλω το εισητήριό μου,καθως φοβόμουν ότι δεν θα προλάβω τις ώρες του επισκεπτηρίου, βλέπω μπροστά μου έναν ασιάτη. Τον παρατηρώ προσεχτικά και λέπω ότι στο χέρι του κρατά έναν τουριστικό οδηγό στα Ιαπωνικά! Μπίνγκο! Τι φαντάζεστε; Πήγα και του μίλησα. Βασικά ο άνθρωπος ήθελε οδηγίες για το που να κατέβει,ποιο είναι το λεωφορείο κλπ κλπ, και τα αγγλικά ολων ήταν απο μηδαμινά έως άθλια. Έπρεπε να τον σώσω τον καψερό! Η συνενόηση ήταν μπουζούκι θα έλεγα. Αλλά άκρη βγάλαμε. Λίγο αγγλικά, πολλά ιαπωνικά και voila!

Μου έκανε τρομερή εντύπωση όμως η ιστορία του.Ένας άντρας γύρω στα 45, πολύ καλά διατηρημένος, πολύ κομψός κι όμως με μια ένδυση που σου θύμιζε ότι πηγαίνει για επαγγελματικό ραντεβού, αυτός πήγαινε να δει τα αρχαία της Πέλλας.Τι εννοώ; Τα ρούχα του μόνο κόστιζαν όσο κόστιζαν τα ρούχα όλων των συνεπιβατών.Δλδ, παπούτσια PRADA, καμπαρντίνα και πουλόβερ Burberry, το πουκάμισο υποθέτω επίσης ακριβό, μια τεράστια ομπρέλα με τα αρχικά LV (Louis Vitton) και η τσάντα του επίσης φαινόταν ακριβή. Εσείς δε θα μπαίνατε στον πειρασμό να τον ρωτήσετε τι ήθελε να κάνει; Υπέθεσα ότι ήταν κάποιος αρχαιολόγος, ιστορικός, αλλά αυτός ήρθε μου είπε για ταξίδι. Και διαβάστε την ιστορία του. Από τα 22 του δούλευε σε μια μεγάλη εταιρία της Ιαπωνίας, στα 35 του διευθυντής και πριν απο ένα χρόνο παραιτήθηκε επειδή βαρέθηκε. Ο άνθρωπος έβγαλε τόσα λεφτα,που δεν ήξερε τι να τα κάνει. Ετοίμασε τη βαλίτσα του και ξεκίνησε τα ταξίδια. Από την Βόρεια & Νότια Αμερική και την Δυτική Ευρώπη, στην Ελλάδα, την Ουκρανία, την Πολωνία, τη Ρουμανία και την Τουρκία και τέλος πάλι Ιαπωνία! Τον θαύμασα να σας πω την αλήθεια. Θέλει θάρρος και υπομονή να κάνεις τόσα ταξίδια μόνος σου. Εγώ θα τα παρατούσα. Αλλά εκείνος το απολάμβανε. Κοιτούσε έξω απο το παράθυρο και ρωτούσε να μάθει. Απόρρησα για το τι μπορεί να έβρισκε τόσο ενδιαφέρον. Αλλά κι εμείς, σαν πάμε σε άγνωστο τόπο μένουμε μαγεμενοι...

Ο καημένος όμως έπρεπε να κατέβει στο πουθενά για να πάει στο μουσείο. Διότι, ΔΥΣΤΥΧΩΣ τόσα χρόνια δεν έχουν αξιοποιήσει το χώρο όπως θα έπρεπε. Με το λεωφορείο κατέβηκε ένα χιλιόμετρο μακρυά από εκεί που είναι η αρχαιολογική τοποθεσία. Να περπατάς μες στη βροχή και το κρύο,δίχως να ξερεις που πας είναι άσχημο πράγμα. Τον λυπήθηκα. Θα ήθελα να του ελεγα περισσότερο για το τι τον περιμένει,παρά να ακούσω τις διάφορες~ενδιαφέρουσες~ απόψεις του για την ιστορια του Μ. Αλεξάνδρου. Αναρωτιέμαι τώρα, αν κατάφερε να γυρίσει πίσω στη Θεσσαλονίκη. Αν είδε τελικά το μουσείο και ελπίζω ο άνθρωπος να μην άρπαξε κανα κρυολόγημα με τόσο κρύο που είχε...

Πήγα τελικά στον γιατρό,είδα και τους δικούς μου και πήρα τον δρόμο για τον γυρισμό.Και ήταντόσο μα τόσο ωραία που γύρισα πίσω γιατί πέρασα την πρωτη μου υπέροχη κρύα βραδιά για φέτος.
Στο δρόμο της επιστροφής, έβρεχε πολύ, φυσούσε πολύ και ξαφνικά με έπιασε μια μελαγχολία. Μια γλυκιά μελαγχολία. Μου συμβαίνει συχνά σαν αρχίσει να χειμωνιαζει. Είμαι άνθρωπος που του αρέσει αυτό το συναίσθημα. Η μελαγχολία αυτή μου φέρνει στο νου μου μουσικές μελωδίες. Η πρώτη είναι πάντα "Το Φθινόπωρο" (L'autunno) απο τις 4 εποχές του Vivaldi και στη συνέχεια κατακλύζομαι από μελωδίες. Μια απο αυτές είναι και το "Harry in Winter" του Patrick Doyle απο το soundtrack του Harry Potter and the Goblet of fire. Υπέροχη μουσική ομολογώ. Με μαγεύει και με συναρπάζει κάθε φορά που την ακούω.

Η φωτογραφία της ημέρας:


Τέλος να πω ότι μου έμεινε ΕΝΑ μάθημα για πτυχίο!