Είχα καιρό να βολτάρω στα βλογκς των φίλων μου, και περνώντας για έναν καφέ από το Κουκουρούκου Μανταλάκια, είδα ότι ανέρτησε η βλόγκερ Γλυκερία το διήγημά της, στο οποίο αναφέρεται το όνομα Ντάντε.
Σας είχα πει κάποτε ότι θα έγραφα για αυτά τα οποία φαντάζομαι. Φαντάζομαι συνεχώς και ακατάπαυστα από τότε που ήμουν μικρή, μονίμως ονειροπαρμένη και χαμένη σε σκέψεις και ταξίδια που τελειωμό δεν είχαν και δεν έχουν. Θυμάμαι να ξυπνάω το βράδυ, να πιάνω μολύβι και χαρτί και να ζωγραφίζω τον ήρωα και μέρος της ιστορίας που είχα ονειρευτεί.
Από τότε που ήμουν όμως στο Γυμνάσιο, με συντροφεύει ένας μόνο ήρωας. Τον δημιούργησα όταν διάβασα την "Θεία Κωμωδία" του Δάντη Αλιγκέρι. Κατά τύχη το διάβασα και φυσικά όχι όλο. Με είχε ενθουσιάσει το όνομα Dante. Κάπου εκεί ήταν που είχα ξεκινήσει να παίζω ηλεκτρονικά παιχνίδια με τις ώρες, να διαβάζω φανταστική λογοτεχνία, να ακούω κλασική μουσική. Κι όλα αυτά ήρθαν κι έδεσαν με την κυκλοφορία των παιχνιδιών Final Fantasy VIII και αργότερα με το Devil May Cry. Το μεν Final Fantasy VIII ξύπνησε τα ρομαντικά μου συναισθήματα και με τροφοδότησε με άπειρες ρομαντικές σκηνές, οι οποίες πολλαπλασιάστηκαν εις άπειρον με το Final Fantasy X. Το δε Devil May Cry ολοκλήρωσε τον ήρωα που είχα στο μυαλό μου, μιας και ο ήρωας του παιχνιδιού αυτού είναι ο Dante. Και, ω, μα τι σύμπτωση, έχει παρόμοια χαρακτηριστικά με αυτά που είχα σκεφτεί κι εγώ.
Προτού, λοιπόν, δω τον Dante του παιχνιδιού, στο μυαλό μου ήταν ένας Dante πολύ βλοσυρός, πολύ σκοτεινός, πολύ επικίνδυνος. Ένας άντρας άγνωστης ηλικίας και μακρυά από τον κόσμο. Ένας άρχοντας που ο κόσμος δεν τον εκτιμά, λόγω της σκοτεινής του αμφίεσης, μα τον αναζητά μόλις εμφανιστεί η απειλή. Απομονωμένος στο κάστρο του, το οποίο είναι στο κέντρο του δάσους μιας φανταστικής χώρας (το όνομα δεν το θυμάμαι), περιμένει πότε θα αισθανθεί την παρουσία του κακού για να φύγει και να πολεμήσει. Με συντροφιά μονάχα ένα ποτήρι κρασί και ένα βιβλίο(πάντα το ίδιο βιβλίο), καθισμένος στην μεγάλη πολυθρόνα του μπροστά από το τζάκι περιμένει την μεγάλη περιπέτεια.
Ο ψηλός άντρας με τα γαλάζια μάτια που κοκκινίζουν όταν χύνεται αίμα, με τα μαύρα μαλλιά, που γίνονται λευκά όταν πολεμά. Με το τεράστιο σπαθί του και ένα όπλο περασμένο πάνω του. Μαύρα ρούχα με χρυσές λεπτομέρειες στα κουμπιά και στα μανίκια. Ψηλές μαύρες μπότες και μία κάπα μακριά βελούδινη, με κουκούλα για να σκεπάζει το κεφάλι του.
Αυτός ήταν ο Dante της φαντασίας μου και αυτός περέμεινε και παραμένει. Απλά πολλές φορές τον σκεπάζει η μορφή του εικονικού Dante. Ακόμη κι αν μοιάζουν πολύ, για μένα σημασία έχει πως από τη φαντασία μου δημιουργήθηκε ένας χαρακτήρας που με συντρόφευε όποτε είχα ανάγκη απο λίγη παρέα. Στα περίεργα χρόνια που πέρασα σαν έφηβη, όποτε χρειαζόμουν βοήθεια, εκείνος εμφανιζόταν και με έκανε να ξεχνιέμαι με τις περιπέτειές του.
Αν και δεν είμαι φαν της σημερινής γιορτής, να πω κι εγώ χρόνια πολλά στα πιτσουνάκια που γιορτάζουν σήμερα, είτε έχουν ταίρι είτε όχι, κι αν δεν έχετε, δεν πειράζει. Πηγαίνετε να αγοράσετε αυτές τις υπέροχες συσκευασίες με σοκολατάκια και φάτε τα μόνοι σας ή με τους φίλους σας!Χρόνια μας Πολλά καρδούλα μου!
Φωτογραφία της ημέρας:
