Από το σήμερα στο χθες...

...και πάλι στο σήμερα.

Και αναμένω να ακούσω το τελευταίο καλό αποτέλεσμα μιας μακράς περιόδου. Μια βδομάδα πέρασε και ακόμη να το μάθω. Ελπίζω σε κάτι θετικό. Θα είναι όμως; Από αυτό το αποτέλεσμα κρίνεται το μέλλον μου πια. Ένα μέλλον που αλλιώς το σχεδίαζα πριν από 5 χρόνια και αλλιώς μου φανερώνεται πια. Δεν είναι ότι δεν μου αρέσει αυτή η αλλαγή,απλά είναι αντίστροφη αυτών που είχα στο μυαλό μου. Μια βαλίτσα στο χέρι, στην τσέπη ένα εισιτήριο και άντε στο καλό. Έλα όμως που τα πράγματα αλλάζουν. Προς το καλό; Θα δείξει...Το μόνο καλό πάντως (και το καλύτερο που μου έχει συμβεί) είναι ότι βρίσκεται πλάι μου και θέλω να βρίσκεται πλάι μου για πάντα.

Ονειρεύτηκα ότι ήμουν σε ένα καράβι. Ήσουν κι εσύ μαζί μου. Ήμασταν τάχα μου σε ένα παλιό καράβι,του 17ου αιώνα, και πηγαίναμε στην Ιρλανδία. Βρήκαμε δουλειά εκεί. Από το σήμερα, με τα ρούχα του σήμερα, μπήκαμε στο καράβι και ταξιδέψαμε στο χθες. "Στο χθες, μου είπες, έχουμε πιο σίγουρο μέλλον απ'ότι στο σήμερα". Αυτό μου έιπες, κι ας είσαι "κολλημένος" με την τεχνολογία. "Θα κάνουμε μια ντουζίνα παιδιά, κουνελάκι μου". Τέτοια χαριτωμένα μου λεγες και σε ακολούθησα πιστά στο χθες. Εκεί που πιστέψαμε σε μια νέα αρχή.

Ήταν λες και έβλεπα ταινία. Με καθήλωσε η αγάπη του πρωταγωνιστή για την πρωταγωνίστριά του.  Είμαστε άραγε έτσι κι εμείς; 

Ξύπνησα το πρωί, λοιπόν, και αναρωτιόμουν. Ένα ταξίδι στο παρελθόν, πώς θα ήταν; Πού θα πρωτοπήγαινα; Σίγουρα στην Σκωτία. Σίγουρα στην Κορνουάλη. Σίγουρα εκεί που βρίσκεται ο Τριστάνος και η Ιζόλδη, παρατηρήτρια της ιστορίας τους. Σίγουρα στη γαλλική και αγγλική εξοχή. Σίγουρα στα μεγάλα κάστρα του μεσσαίωνα και στις συσκέψεις των ιπποτών. Σε ένα dojo την ώρα που οι Ιάπωνες σαμουράι εξασκούνται με το σπαθί τους. Σε μια σκηνή του Μ. Αλεξάνδρου την ώρα που θα οργάνωνε την νέα στρατιωτική του επίθεση. Σίγουρα κάπου παλιά και μακριά απο το κοντινό τώρα.

Εσείς, αν πηγαίνατε στο χθες, που θα θέλατε να βρεθείτε;