Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών! Υπάρχει βεβαίως και το κατάλληλο βίντεο:



Φωτογραφία της ημέρας:

Φθινοπώριασε και δε λέει να ζεστάνει ο καιρός. Σήμερα ήπια το πρώτο μου ζεστό κακάο. Κάπου μεταξύ διαβάσματος, τρεξίματος να τα προλάβω όλα, άγχους, πυρετώδους προετοιμασίας για τα μαθήματα, ατελείωτες ώρες έρευνας για τα υποψήφια προς μετάφραση κείμενα και τις ελάχιστες ώρες ύπνου έπεσα πάνω σε ένα υπέροχο άρθρο της Δήμητρας Γκρους για τις φθινοπωρινές μουσικές επιλογές και δη τις τζαζ επιλογές. Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί της...το φθινόπωρο έχει μια μουσική νότα από τζαζ. Η εν λόγω λίστα και καθώς άλλες δυο-τρεις με συνοδεύουν καθόλη τη διάρκεια του διαβάσματος. Κι ενώ πίστευα πως μόνο με την κλασική μουσική θα μπορούσα να διαβάσω δίχως να αφαιρούμαι, να σου που τελικά και η τζαζ κάνει θαύματα!

Το άρθρο της Δήμητρας Γκρους θα το βρείτε εδώ: http://www.athensvoice.gr/article/%CF%83%CF%84%CE%AE%CE%BB%CE%B5%CF%82-web/%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%81%CE%AD%CF%82-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B5%CF%82/%CF%86%CE%B8%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%80%CF%89%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%AE-playlist

Φωτοραφία της ημέρας:

Tagged!

Η ανάρτηση αυτή έχει αρχική ημερομηνία 17/10/2013...Σήμερα έχουμε 23/8/2014...Πράγμα που σημαίνει ότι δεν πολύ δίνω σημασία στο βλογκ μου.Κι όλο λέω ότι θα γράφω πιο συχνά,αλλά πού; Είπα, λοιπόν, να μην αλλάξω τον τότε πρόλογο και απλά να συνεχίσω αυτό που είχα ξεκινήσει πριν από πολύυυυυυ καιρό!!!Συνεχίζουμε λοιπόν...

Βραβεύτηκα!!!At this point, I'd like to thank my mum,dad etc...Και το παιχνίδι συνεχίζεται μετά από το tag που μου χάρισε η συμπλογκίτισσα Γλυκερία!

Οι κανόνες είναι : Απάντησε στις ερωτήσεις κι εσύ με τη σειρά σου βράβευσε άλλους.

1. Το αγαπημένο μου φαγητό είναι...

Θα το παραδεχθώ...είμαι λιχούδα. Δεν ξέρω τί να πρωτοδιαλέξω...αλλά σίγουρα εμπεριέχει ζυμαρικά. Άμα κλείσω τα μάτια θα δω μπροστά μου...Μακαρόνια με κιμά!!

2. Τι δε μ' αρέσει στους ανθρώπους...

Η υποκρισία και ο ψευδο-νεοπλουτισμός που διακατέχει πολύ κόσμο. Επίσης, η αγένεια. Χάθηκαν το "ευχαριστώ" και το "παρακαλώ".

3. Μου αρέσει οι άνθρωποι που κάνω παρέα να είναι...

Ο εαυτός τους και χαμογελαστοί. 

4. Με ηρεμεί...

Μια αγκαλιά, ένα καλό βιβλίο ή ταινία, η κλασική μουσική.   

5. Αγαπώ...

Τον άνθρωπό μου, την οικογένειά μου, τους φίλους μου (αν και πολλές φορές νομιζουν πως τους γράφω), τα βιβλία,  το να περνάω στιγμές όμορφες οπουδήποτε και με οποιουσδήποτε, τη Θεσσαλονίκη, την Ιαπωνία, το φαγητό...γενικά αγαπώ να αγαπώ...

6. Με νευριάζει...

Όταν με ξυπνάνε απότομα, η αγένεια των ανθρώπων, και η μιζέρια.  

7. Τι δεν αποχωρίζομαι ποτέ...

Το πορτοφόλι μου,το ημερολόγιό μου και ένα βιβλίο.

8. Όταν ήμουν μικρός χάζευα συστηματικά αφίσες...

Νομίζω πως θα αντιγράψω τη συν-μπλογκίτισσα Γλυκερία και θα πω κι εγώ με τη σειρά μου τις αφίσες των Backstreet Boys. Νομίζω πως τα αδέρφια μου αρνιόντουσαν να εισέλθουν στο δωμάτιό μου, επειδή όπου κι αν κοιτούσαν έβλεπαν αυτές τις αφίσες...  

Τέλος!

Κανονικά τώρα πρέπει κι εγώ να παραδώσω τα ηνία σε άλλους συν-μπλογκίτες, αλλά επειδή δεν έχω ιδέα σε ποιούς και επειδή φαντάζομαι ότι λίγο πολύ όλοι το έχετε κάνει αυτό, το αφήνω ανοιχτό σε όλους. Όποιος θέλει συνεχίζει!

Φωτογραφία της ημέρας:

Ζουζούνια προάγεσθε στην επόμενη τάξη...

Το ρολόι δείχνει 0:55. Μία πήγε πάλι και ύπνος δε με πιάνει. Κι έχω κι αυτό το σφίξιμο στο στομάχι για το αν θα προλάβω να τελειώσω τις εργασίες μου. Ουφ..Αλλά κουράστηκα να διαβάζω νυχθημερόν και αποφάσισα να το ρίξω στο σορολόπ...πού λέει κι ο λόγος.

Αύριο είναι και επισήμως η τελευταία ημέρα του φροντιστηρίου. Θα' ρθουν τα ζουζούνια να πάρουνε βαθμούς. Προβλέπω χαρές και γκρίνια. Μα κυρίως χαρές. Από αύριο λοιπόν, τέλος τα μαθήματα. Και ο καθείς στον πάγκο του και τα λέμε από Σεπτέμβρη. Και κάπου εκεί είναι που αναρωτιέμαι τί θα μου λάχει του χρόνου. Ό,τι να' ναι ας μου τύχει. Δυσκολότερα από φέτος αδύνατον να είναι. 

Πάντως, πέρασε κι αυτή η σχολική χρονιά. Γρήγορα που περνά ο καιρός...

Την τελευταία ημέρα όλοι χαλαρώσαμε. Από το εκπαιδευτικό προσωπικό και τους μαθητές έως τους γονείς. Σχέδια για το καλοκαίρι, ανακοινώσεις για τον ερχομό νέων μελών σε οικογένειες, αγκαλιές, φιλιά, εκδηλώσεις αγάπης και τρυφερότητας. Και με φόντο τη συγκίνηση. Αμα δεν είχα αυτά τα διαβολάκια φέτος, δεν ξέρω πώς θα τα κατάφερνα. Ένα τεράστιο ευχαριστώ λοιπόν στα ζουζούνια μου την Ελένη, τη Δήμητρα, την Αθηνά, τον Μάριο, τον Χρήστο, την Κατερίνα, την Ειρήνη, την Σοφία, την Σόφη, την Μαρία, την Δέσποινα, τον Ορέστη, τον Μάριο, την Μαρία, την Ελισάβετ, τον Μιχάλη, τον Στάθη, τον Πόλυ και τον Θοδωρή. Αυτά τα παιδιά (και πολλά ακόμα) ήταν My ray of light στις δύσκολες στιγμές που διένυσα. Σας ευχαριστώ!

Και με το που τελειωσαν τα μαθήματα πλάκωσα τα παγωτά. Δεν περνά ημέρα που να τρώω έστω και ένα! Βγάζω το άχτι μου, κατάλαβες; Κι έχω σκοπό να φάω πολλά ακόμα γιατί δεν με ενδιαφέρει αν θα πάθω φαρυγγίτιδα, αμυγδαλίτιδα, λαρυγγίτιδα ή ό,τιδήποτε άλλο σχετίζεται με τις ιώσεις της στοματικής κοιλότητας. Μα είναι και τόσο νόστιμα βρε πουλάκι μου...ειδικά εκείνο με γεύση λίλια πάουζε...ιιιιιιιιιιιιιιιι...αμαρτία!!!

Τελειώσανε που λετε τα μαθήματα κι άρχισα τις σειρές που έχασα μέσα στο χρόνο. Πρώτη και καλύτερη το Grey's Anatomy. Και τώρα συνεχίζω με το The Vampire Diaries (μεγάλη πατάτα έγινε), αλλά το βλέπω για την τιμή των όπλων. Μάλλον θα ξεκινήσω το Castle μετά. Με φάγανε ο αδερφός μου και η αδερφή μου. Μέχρι και ο Roomie θα το βλέπει, να με θυμηθείτε!

Προς το παρόν, μιας και δε με πιάνει ύπνος, λέω να δω τον Ρομπέν των δασών το καρτούν του Ντίσνεϊ. Μια φορά παιδί, πάντα παιδί!

Φωτογραφία της ημέρας:

May day, May day. It was just another day...

...αλλά δεν ήταν. Υπήρχε ένα ζοφερό σύννεφο από πάνω μας όλη την ημέρα. Αυτό το λέω και μεταφορικά και κυριολεκτικά. Κυριολεκτικά γιατί όταν είσαι καθ΄ οδόν και ο έρμος ο μπαμπάκας σου αναγκάζεται να κάνει δύο στάσεις σε μια διαδρομή της μισής ώρας επειδή έξω ρίχνει καρεκλοπόδαρα τότε σίγουρα το σύννεφο είναι ζοφερό. Μεταφορικά γιατί για κάποιον συγκεκριμένο λόγο αυτή η μέρα μας σημάδεψε και δεν ξέρω αν θα θελήσω ποτέ μου ξανά να βγω έξω πρωτομαγιάτικα να "πιάσω τον Μάη".

Γενικά σκατά το 2014. Άμα δε σε θέλει...

Τρεις συνεχόμενες χρονιές μου έλαχε το φλουρί της βασιλόπιτας. Τρεις συνεχόμενες χρονιές η τύχη μου χαμογέλασε. Η τέταρτη δεν ήταν η τυχερή μου. Ούτε και του ανθρώπου που έτυχε το φλουρί. Υπάρχει αυτό το ρητό - το σοφό - "όταν εσύ κάνεις σχέδια, ο Θεός γελάει". Γιατί Θεέ μου γελάς; Άσε μας να κάνουμε τα σχέδιά μας να χαρούμε! Και αφού δε βλάπτουμε κανέναν, θα είμαστε κι εμείς ικανοποιημένοι θα είσαι και εσύ. Κοινωνικό όφελος! Give it a thought. It's for free. 

Άντε ένας μήνας μας έμεινε κι έπειτα διακοπές. ΔΙΑΚΟΠΈΣ ΛΕΜΕΕΕΕΕΕΕΕΕ! Θέλω να σταματήσουν τα φροντιστήρια (δεν το λέω για κακό .Απλά κουράστηκα φέτος και ένας μήνας επιπλέον θα ήταν "επικίνδυνος και για τα παιδιά και για τους τριγύρω μου και για μενα), να πάω στη Θεσσαλονίκη, ένα ταξίδι βρε αδερφέ! να βολτάρω όλη μέρα, να χαζεύω την πόλη, να πίνω λεμονάδα και να τρώω παγωτό, να τρώω μπέργκερς (Φωτεινή μου με έκαψες!!Πότε θα ξαναπάμε;) να λέω βλακείες και να μη σκέφτομαι αγγλικά (δεν το βλέπω να συμβαίνει αυτό, αλλά τελοσπάντων), να κάθομαι και να χαζεύω τον Ρούμη, να περπατάω χεράκι -χεράκι χαζεύοντας δεξιόθεν και αριστερόθεν, να πίνω σοκολάτα Georgia και Mocachino από τα Μικέλ και γενικά να μην κάνω τίποτα ουσιώδες παρά μόνο βλακώδες! Γίνεται;;;;;Αλλά ΌΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΛΑ αυτά παρέα με τα αδέρφια μου, τους φίλους μου, τα ξαδέρφια μου, τους θείους και τις θείες, τους γονείς μου και το αμόρε μου!!!ΜΠΟΡΏ;;;Νισάφι αυτό το 2014...Και πού να πάρει, ακόμα στη μέση είναι...

Φωτογραφία της ημέρας:

Φωτογραφία από το @THEPINKDIARY

Τον ξενιτεμό των ανθρώπων λες πως τον καταλαβαίνεις. Ποτέ όμως δεν μπορείς απόλυτα να το κατανοήσεις και εμπεδώσεις αν δεν συμβεί και σε σενα. Όχι να ξενιτευτείς απαραίτητα εσύ, αλλά ίσως ένας δικός σου, πολύ δικός σου άνθρωπος. Εδώ ταιριάζει η φράση "If I were in your shoes...". Τότε τι? Πραγματικά, είναι πολύ λυπηρό, πολύ βάναυσο συναίσθημα να νιώθεις πως κάποιος που τον αγαπάς πολύ, ξαφνικά δεν θα είναι δίπλα σου σε 20 λεπτά, δεν θα είναι εκεί σtα κυριακάτικα τραπέζια, δεν θα είναι μαζί σου στις γιορτές και τις επικείμενες οικογενειακές χαρές. Και ξέρω πως δεν θα είναι το ίδιο. Μακάρι να μη χρειαζόταν να φύγει. Μακάρι...

Να προσέχεις, να ντύνεσαι ζεστά, να περνάς καλά και να μην πίνεις πολλές μπύρες!

Φωτογραφία της ημέρας:

Δεν ξέρω για σας, μα εγώ σήμερα τις φόρεσα τις γαλότσες μου! Ζέστη ξε-ζέστη μια παγωνιά στα πόδια μου την ένιωσα. Και ο καιρός δεν είναι και πολύ καλά! 

Φθινοπώριασε για τα καλά και σχετικά σύντομα φέτος δε νομίζετε; Μα καλά, θα πείτε, έξω έχει 27 βαθμούς κι εσύ μας λες για γαλότσες και κρύο. Αλλά μια ζωή ανάποδα τα έβλεπα εγώ τα πράγματα!

Έρχεται όμως κάποια στιγμή που πρέπει να αρχίσεις να αναθεωρείς, να βλέπεις τα πράγματα πιο σφαιρικά και ρεαλιστικά (πόσο δε μου πάει ο ρόλος της ρεαλίστριας!) και να πάψεις να πιστεύεις πως ο Αϊ Βασίλης είναι πραγματικός ή ότι οι μονόκεροι και οι πήγασοι υπάρχουν. Τουτ'έστιν, να ξυπνήσεις. Και ξυπνάς ένα πρωί,άλλος άνθρωπος (σχεδόν!) και λες "ήρθε η ώρα να αρπάξω τη ζωή απ'τα μαλλιά και να εξελιχθώ σαν άνθρωπος". Κι έτσι, από την περασμένη Παρασκευή, αποφάσισα να κυνηγήσω ένα παλιό μου όνειρο και σιγά-σιγά να το υλοποιήσω! Η αρχή έγινε, οι υπογραφές πέσανε, οι προκαταβολές δόθηκαν και τα κεφάλια σκύψανε και διαβάζω σαν τρελλή! Και που ξέρεις φίλη μου Γλυκερία, αν ποτέ εκδόσεις στα αγγλικά, κάτω από τον τίτλο να έχει τυπωμένο "Μετάφραση Κατερίνα Κανάκη".

Φωτογραφία της ημέρας: