Για Εκείνον...

Κάθεσαι με τις ώρες και τον κοιτάς.Τον κοιτάς να τρώει,να πίνει νερό,να χασμουριέται,να παίρνει κάτι αστείες φάτσες και γκριμάτσες,να φοράει τα παπούτσια του,να χαζεύει το υπερπέραν,να χαμογελά,να κοιμάται.Τον κοιτάς να σε κοιτάζει με μάτια όλο υποσχέσεις για το μέλλον.Να σε κοιτάζει με εκείνα τα υπέροχα μάτια,που στις άκρες τους άρχισαν να φαίνονται οι πρώτες ρυτίδες,σημάδι πως μεγαλώνει,πως ωριμάζει,πως γίνεται ακόμη πιο γοητευτικός απ'ότι είναι ήδη.Σε κοιτάζει με αυτά τα μάτια και σου λέει με τόσο έντονο τρόπο "είμαι εδώ,μην ανησυχείς,θα είμαι κοντά σου παντοτινά".

Τον ακούς να μιλά και σκέφτεσαι πόσο όμορφα ακούγεται η φωνή του στ' αυτιά σου.Μα μόνο στα δικά σου.Γελάει και ο ήχος του γέλιου του γεμίζει όλο το δωμάτιο,αισθάνεσαι μια ατέλειωτη ευφορία,μια ευτυχία δίχως σύνορα.Γελάει,είναι χαρούμενος,είναι ευτυχισμένος.

Φεύγει.Με το που κλείσει η πόρτα εσύ θες να την ανοίξεις και να του πεις "έλα για λίγο ακόμα.Μόνο για πέντε λεπτά". Ο χρόνος που περνάς μαζι του δεν είναι ποτέ αρκετός.Δε χορταίνεις να είσαι μαζί του. Όταν δεν είστε μαζί,αποζητάς τη φωνή του,τη μυρωδιά του,τη ζεστασιά που βγάζει μόλις σε αγγίξει, το φιλί στο μέτωπο, την αγκαλιά του, την παρουσία του ολόκληρη.Δεν ξαπλώνει το βράδυ δίπλα σου και ξέρεις πως αυτό θα είναι ένα βάναυσο βράδυ,πως πιθανότατα δε θα κοιμηθείς.Θα τον σκέφτεσαι,όπως θα σε σκέφτεται κι εκείνος. Πολύ απλά την πάτησες μαζί του!

Εκείνος.Πάνε δύο χρόνια και ακόμη τα αισθάνεσαι όλα αυτά,σα να βρίσκεσαι στην αρχή αυτής της σχέσης.Έχω την αίσθηση πως και 102 χρόνια να περάσουν, για Εκείνον αυτά θα αισθάνομαι.Σε ευχαριστώ & Σ'αγαπώ.

Φωτογραφία της ημέρας: