Έλα ύπνε και πάρε με...

Δεν έχω ύπνο απόψε. Όποτε λείπει δεν έχω ύπνο. Περίεργο; Νιώθω πως η μισή πλευρά του κρεβατιού είναι άδεια, κι εγώ καθισμένη πάντα από τη δική μου πλευρά, περιμένω πότε θα ανοίξει η πόρτα, θα μπει, θα ξαπλώσει δίπλα μου,θα με γυρίσει έτσι ώστε να έχει την πλάτη μου στο στέρνο του, θα μου χαϊδέψει τα μαλλιά κι εγώ έτσι απλά θα κοιμηθώ. Αλλά απόψε δεν είναι εδώ και ξανά δεν μπορώ να κοιμηθώ. 

Προσπαθώ. Αλήθεια προσπαθώ. Διαβάζω βιβλία, ακούω μουσική, βλέπω κάποια ταινία. Κι όμως, έρχεται η στιγμή που κοιτάζω το ρολόι και η ώρα έχει πάει ήδη τρεις, τέσσερις, πέντε.

Παλαιότερα για να με πάρει ο ύπνος είχα μουσική στα αυτιά μου. Πάντοτε κάποιο ήρεμο, κλασσικό κομμάτι, να με ηρεμίσει, να με ταξιδέψει, να με κοιμήσει. Ήταν το νανούρισμά μου. Τώρα, η ανάσα του το έχει αντικαταστήσει. Μα όταν λείπει, καμία μουσική δεν με κοιμίζει όπως ο ήχος του. Πάρε με τηλέφωνο, να ακούσω την φωνή σου, να αισθανθώ πως είσαι κοντά μου και θα κοιμηθώ αμέσως. Στο υπόσχομαι. 

Κάτι άσχετο, αλλά καθώς έψαχνα για νέα anime βρήκα ένα μαγευτικό παραμύθι. Υπόσχομαι ότι θα το αναρτήσω την επόμενη φορά. Αυτό που με άγγιξε αμέσως όμως, ήταν η μουσική που επέλεξαν για αυτό το παραμύθι. Ήταν το Ellens dritter Gesang του Schubert.Οι περισσότεροι το γνωρίζουν ως Ave Maria. Αυτό το τραγούδι, αν και ποτέ δεν έμαθα το περιεχόμενό του (προφανώς μιλάει για την Παναγία) με αγγίζει βαθύτατα. Μα τι απίστευτη μελωδία. Αυτό το κομμάτι ακούω αυτή τη στιγμή και μα στ' αλήθεια ποσο με ηρεμεί. 

Ίσως τελικά καταφέρει να με νανουρίσει. Ή μήπως το έκανε ήδη; Λέω να προσπαθήσω να κοιμηθώ. Και σαν κλείσω τα μάτια μου, θα ονειρευτώ ξανά κάστρα, ιππότες, πράσινα λιβάδια, μαγεμένα και μαγευτικά δάση, όμορφες οικογένειες και ένα χέρι να κρατά το δικό μου, όπως το βλέπω εδώ και πολύ καιρό. Αλλά γι' αυτό θα σας μιλήσω κάποια άλλη στιγμή.

Όνειρα γλυκά, Καληνύχτα.