Πάρε με σε ένα όνειρο που δεν έχω ξαναδεί, μακριά.
Θα πάμε μαζί … στην Πόλη του Ανέμου.
Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2011
Επειδή ο χρόνος πιέζει, ήθελα απλά να αναρτήσω ένα τραγούδι που άκουσα εχθές πρώτη φορά και το λάτρεψα αμέσως!
Sara Lov - New York
Φωτογραφία της ημέρας:
10 σχόλια:
Νατάσα
είπε...
Κατερινακι,επειδη ο χρονος όντως πιεζει,ηθελα απλα να πω οτι συνηθώς αυτα τα καταθληπτικά τραγουδάκια μαρεσουν πααααααααααααααρα πολυ και το ξερεις...η αννα μονιμως μας κοροιδευει γιαυτο...αλλα αυτο υπερβαινει τα ορια ρε μανα μου!!!πωωωωωω......ειναι ντιπ καληνυχτα σας.... το σωζει το βιντεοκλιπ και φυσικα ο τιτλος....αχχ New York,New York!!
εγω με αυτο το καταθληπτικό εχω κολλησει τελευταια.. http://www.youtube.com/watch?v=OHkvan-NFnM ειναι τοσο απιστευτα γλυκο..δεν ειναι για πολλα ακουσματα βασικα γιατι εγω παθαινω με τετοια τραγουδια...φυσικα την ταινια δεν θα την δω,οσο κ αν μαρεσει ο ρομπερτ,ειναι γνωστη η αποψη μου για τα βαμπιροθεάματα...αν αποφασισει να παιξει ξανα σε καμια ταινια σαν το Remember me,το συζηταμε.. ας πουμε ολο το σουκου το πισίο μου επαιζε αυτο http://www.youtube.com/watch?v=lHzbJGSMGtE&ob=av2n ... εχω παθει με τα χριστουγεννιατικα τραγουδια τους...Εχω καει βασικά,εχω τσουρουφλιστεί..ειδικα αυτο ειναι το αγαπημενο μου...θα το κοψω και θα το κανω ringtone,τα χριστουγεννα..
Εχω κ αλλα να πω αλλα παλι θα με πεις οτι γραφω ολο ασχετα..τι να κανω,εχω εναν μηνα ακομη μακρια σου...
Τί να σου πω Νατάσα μου..το τραβάει και ο καιρός εδώ στο Ελλάντα που είναι γκρίζος κάθε μέρα. Αλλά μου αρέσουν τρελλά αυτά τα τραγουδάκια. αυτό της Κριστίνα Πέρι...ααααααααααχ..το λάτρεψα!Το Γλι απλά σε κάνει να κολλάς όλο και περισσότερο!Ο Ντάρρεν και η Λία κάνανε πάρα πολύ καλή δουλειά!Να δούμε κι άλλα καλά χριστουγεννιάτικα!!!Άντεεεεεεε
Α ρε Κατερινάκι άγγιξες ευαίσθητο σημείο ….γλυκιά μελαγχολία! Δημιουργική θα έλεγα μελαγχολία ….άσε που εγώ όταν πονάω κιόλας γράφω καλύτερα ….θα πρέπει να δυστυχήσω για κάνα εξάμηνο να τελειώσω το βιβλίο μου χε χε …. Θα μοιραστώ μαζί σου εδώ κάποιες σκέψεις μου που ανάρτησα πρόσφατα σε ποστ για την μελαγχολία ….. "...Κάπου διάβασα πως η αληθινή Μελαγχολία είναι μουσική, είναι ποίηση, έχει γεύση. Η άρρωστη όμως είναι σφοδρή, ανελέητη και δυσβάσταχτη, σαν μια γυναίκα που δεν φαίνεται πια νέα και για αυτό το λόγο παύει να είναι. Γερνάμε όταν αρχίζει η ψυχή να γερνά, όταν δεν μπορείς να χαίρεσαι με μικροπράγματα. Η γλυκιά μελαγχολία έχει μυρωδιά γιασεμιού και αφή βελούδο.
Η μεγαλύτερη δυστυχία: η ανικανότητα να μένεις μόνος. Jean de La Bruvere
Α ρε Κατερινάκι άγγιξες ευαίσθητο σημείο ….γλυκιά μελαγχολία! Δημιουργική θα έλεγα μελαγχολία ….άσε που εγώ όταν πονάω κιόλας γράφω καλύτερα ….θα πρέπει να δυστυχήσω για κάνα εξάμηνο να τελειώσω το βιβλίο μου χε χε …. Θα μοιραστώ μαζί σου εδώ κάποιες σκέψεις μου που ανάρτησα πρόσφατα σε ποστ για την μελαγχολία ….. "....Κάπου διάβασα πως η αληθινή Μελαγχολία είναι μουσική, είναι ποίηση, έχει γεύση. Η άρρωστη όμως είναι σφοδρή, ανελέητη και δυσβάσταχτη, σαν μια γυναίκα που δεν φαίνεται πια νέα και για αυτό το λόγο παύει να είναι. Γερνάμε όταν αρχίζει η ψυχή να γερνά, όταν δεν μπορείς να χαίρεσαι με μικροπράγματα. Η γλυκιά μελαγχολία έχει μυρωδιά γιασεμιού και αφή βελούδο....."
Λαθος...Ο Darren εκανε πολυ καλη δουλεια...Η κοπελιτσα..ε κατι κανει κ αυτη η καημενη...!
Oσο για την μελαγχολια δεν ξερω..Εχω να πω διαφορα γιαυτη γιατι ειμαι φυσει μελαγχολικος ανθρωπος αλλα δεν θελω..οσο την μελετας,τοσο σε περιτρυγιζει νομιζω..
Εμένα πάντως μου αρέσει η μελαγχολία που κειμένεται σε λογικά πλαίσια.Αισθάνεσαι μια παράξενη ευφορία που και για κάποιο λόγο δεν αισθάνεσαι μοναξιά.Είναι συνήθως εκείνες οι στιγμές που επιθυμείς,που αποζητάς να μέινεις μόνος/η.Θαρρώ πως είναι μια ψυχολογική ανάγκη του ανθρώπου,το να αισθάνεται αυτή τη γλυκιά μελαγχολία...
@Domenica: Γράφεις βιβλιο;;;Σοβαρά;;;Ωωωωωωωωωωωω..άντε με το καλό!!!Και θέλω να το διαβάσω βέβαια! Πράγματι ασχολούμαι με διάφορα εδώ πέρα.Κάνω μαθήματα αγγλικών για να πάρω το Proficiency τον Μάη,αλλά κυρίως ο χρόνος μου καταναλώνεται στο σπίτι, με τις διάφορες δουλειές(πολλά άτομα,άρα πολλές δουλειές...πολλά ρούχα για σιδέρωμα!!!) και με το να διαβάζω την αδερφή μου,που αυτό είναι και το πιο δύσκολο και επώδυνο ψυχικά και πνευματικά...
@Νατάσα: Ξέρουμε τί καμμένη περίπτωση είσαι..τώρα θα σε μάθουμε;;;
10 σχόλια:
Κατερινακι,επειδη ο χρονος όντως πιεζει,ηθελα απλα να πω οτι συνηθώς αυτα τα καταθληπτικά τραγουδάκια μαρεσουν πααααααααααααααρα πολυ και το ξερεις...η αννα μονιμως μας κοροιδευει γιαυτο...αλλα αυτο υπερβαινει τα ορια ρε μανα μου!!!πωωωωωω......ειναι ντιπ καληνυχτα σας....
το σωζει το βιντεοκλιπ και φυσικα ο τιτλος....αχχ New York,New York!!
εγω με αυτο το καταθληπτικό εχω κολλησει τελευταια.. http://www.youtube.com/watch?v=OHkvan-NFnM
ειναι τοσο απιστευτα γλυκο..δεν ειναι για πολλα ακουσματα βασικα γιατι εγω παθαινω με τετοια τραγουδια...φυσικα την ταινια δεν θα την δω,οσο κ αν μαρεσει ο ρομπερτ,ειναι γνωστη η αποψη μου για τα βαμπιροθεάματα...αν αποφασισει να παιξει ξανα σε καμια ταινια σαν το Remember me,το συζηταμε..
ας πουμε ολο το σουκου το πισίο μου επαιζε αυτο http://www.youtube.com/watch?v=lHzbJGSMGtE&ob=av2n ... εχω παθει με τα χριστουγεννιατικα τραγουδια τους...Εχω καει βασικά,εχω τσουρουφλιστεί..ειδικα αυτο ειναι το αγαπημενο μου...θα το κοψω και θα το κανω ringtone,τα χριστουγεννα..
Εχω κ αλλα να πω αλλα παλι θα με πεις οτι γραφω ολο ασχετα..τι να κανω,εχω εναν μηνα ακομη μακρια σου...
Τί να σου πω Νατάσα μου..το τραβάει και ο καιρός εδώ στο Ελλάντα που είναι γκρίζος κάθε μέρα. Αλλά μου αρέσουν τρελλά αυτά τα τραγουδάκια. αυτό της Κριστίνα Πέρι...ααααααααααχ..το λάτρεψα!Το Γλι απλά σε κάνει να κολλάς όλο και περισσότερο!Ο Ντάρρεν και η Λία κάνανε πάρα πολύ καλή δουλειά!Να δούμε κι άλλα καλά χριστουγεννιάτικα!!!Άντεεεεεεε
Α ρε Κατερινάκι άγγιξες ευαίσθητο σημείο ….γλυκιά μελαγχολία! Δημιουργική θα έλεγα μελαγχολία ….άσε που εγώ όταν πονάω κιόλας γράφω καλύτερα ….θα πρέπει να δυστυχήσω για κάνα εξάμηνο να τελειώσω το βιβλίο μου χε χε …. Θα μοιραστώ μαζί σου εδώ κάποιες σκέψεις μου που ανάρτησα πρόσφατα σε ποστ για την μελαγχολία ….. "...Κάπου διάβασα πως η αληθινή Μελαγχολία είναι μουσική, είναι ποίηση, έχει γεύση. Η άρρωστη όμως είναι σφοδρή, ανελέητη και δυσβάσταχτη, σαν μια γυναίκα που δεν φαίνεται πια νέα και για αυτό το λόγο παύει να είναι. Γερνάμε όταν αρχίζει η ψυχή να γερνά, όταν δεν μπορείς να χαίρεσαι με μικροπράγματα. Η γλυκιά μελαγχολία έχει μυρωδιά γιασεμιού και αφή βελούδο.
Η μεγαλύτερη δυστυχία: η ανικανότητα να μένεις μόνος.
Jean de La Bruvere
Α ρε Κατερινάκι άγγιξες ευαίσθητο σημείο ….γλυκιά μελαγχολία! Δημιουργική θα έλεγα μελαγχολία ….άσε που εγώ όταν πονάω κιόλας γράφω καλύτερα ….θα πρέπει να δυστυχήσω για κάνα εξάμηνο να τελειώσω το βιβλίο μου χε χε …. Θα μοιραστώ μαζί σου εδώ κάποιες σκέψεις μου που ανάρτησα πρόσφατα σε ποστ για την μελαγχολία ….. "....Κάπου διάβασα πως η αληθινή Μελαγχολία είναι μουσική, είναι ποίηση, έχει γεύση. Η άρρωστη όμως είναι σφοδρή, ανελέητη και δυσβάσταχτη, σαν μια γυναίκα που δεν φαίνεται πια νέα και για αυτό το λόγο παύει να είναι. Γερνάμε όταν αρχίζει η ψυχή να γερνά, όταν δεν μπορείς να χαίρεσαι με μικροπράγματα. Η γλυκιά μελαγχολία έχει μυρωδιά γιασεμιού και αφή βελούδο....."
Xehasa na rotiso...giati piezi o hronos.....spoudazis? diavazis?.....mou anapses tin periergia tora Erinaki mou :-)
Λαθος...Ο Darren εκανε πολυ καλη δουλεια...Η κοπελιτσα..ε κατι κανει κ αυτη η καημενη...!
Oσο για την μελαγχολια δεν ξερω..Εχω να πω διαφορα γιαυτη γιατι ειμαι φυσει μελαγχολικος ανθρωπος αλλα δεν θελω..οσο την μελετας,τοσο σε περιτρυγιζει νομιζω..
Εμένα πάντως μου αρέσει η μελαγχολία που κειμένεται σε λογικά πλαίσια.Αισθάνεσαι μια παράξενη ευφορία που και για κάποιο λόγο δεν αισθάνεσαι μοναξιά.Είναι συνήθως εκείνες οι στιγμές που επιθυμείς,που αποζητάς να μέινεις μόνος/η.Θαρρώ πως είναι μια ψυχολογική ανάγκη του ανθρώπου,το να αισθάνεται αυτή τη γλυκιά μελαγχολία...
@Domenica: Γράφεις βιβλιο;;;Σοβαρά;;;Ωωωωωωωωωωωω..άντε με το καλό!!!Και θέλω να το διαβάσω βέβαια! Πράγματι ασχολούμαι με διάφορα εδώ πέρα.Κάνω μαθήματα αγγλικών για να πάρω το Proficiency τον Μάη,αλλά κυρίως ο χρόνος μου καταναλώνεται στο σπίτι, με τις διάφορες δουλειές(πολλά άτομα,άρα πολλές δουλειές...πολλά ρούχα για σιδέρωμα!!!) και με το να διαβάζω την αδερφή μου,που αυτό είναι και το πιο δύσκολο και επώδυνο ψυχικά και πνευματικά...
@Νατάσα: Ξέρουμε τί καμμένη περίπτωση είσαι..τώρα θα σε μάθουμε;;;
Τι γλυκειάάάάά....Ακου καμμένη περίπτωση....
αχχχχχχχ τι υπεροχοοο.........
Δημοσίευση σχολίου