Παρασκευή 23 Ιουλίου 2010

Μέρες αποχής

Πέρασαν πολλές μέρες από τότε που μπήκα στο μπλογκ μου και είδα τα μπλογκ των υπολοίπων. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω ίντερνετ και μάλλον δεν θα έχω για πολλές μέρες/βδομάδες/μήνες(;;;) ακόμη.Ποιοις θα το περίμενε,πως για να μπορέσω να μπω στο ίντερνετ,θα έπρεπε να έρθω στο σπίτι των γονιών μου; Είχα πολύ καιρό να έρθω.Συνήθως το καλοκαίρι επιστρέφω εδώ μια βδομάδα μετά την εξεταστική (η οποία πήγε πολύ καλά ομολογώ κι αν όχι Σεπτέμβρη, τότε τον Φλεβάρη θα ορκίζομαι κι εγώ) και ξεφεύγω από την μονότονη και "μοναχική" ζωή με μικρες δραπετεύσεις στην Θεσσαλονίκη ή στη Χαλκιδική με παρέα!Ελπίζω φέτος να μπορέσω να απολαύσω έστω και για λίγο τις ωραίες παραλίες του Πολύχρονου!Ας όψεται!

Οι μέρες αποχής μου όμως δεν οφείλονται μονάχα στην έλειψη ίντερνετ,αλλά και στο γεγονός ότι πολύ απλά δεν είχα χρόνο!Μια μετακόμιση τρώει χρόνο και ενέργεια!Δεν είχα χρόνο και κουράγιο ούτε βιβλία να διαβάσω!Δε διάβασα καν τα βιβλία που προτείναμε στη λέσχη βιβλίου!Πολύ στεναχωρήθηκα...θα επανορθώσω όμως!

Μετακόμιση λοιπόν. Εκτός απο αγχώδης και εξουθενωτική ήταν κατα διαστήματα και δημιουργική!Και πολυέξοδη ξέχασα να αναφέρω!Όχι λόγω μεταφορικών εξόδων,αλλά όσο να'ναι, κάθε φορά που αλλάζεις σπίτι αγοράζεις και καινούργια πράγματα!Χρήσιμα και μη!Και αυτά τα ΙΚΕΑ είναι πολύ,μα πολύ δελεαστικά!Αφήσαμε ξανά μια μικρή περιουσία μας στο εν λόγω κατάστημα!

Η πολυπόθητη προσαρμογή ακόμη να έρθει.Δεν ξέρω πόσο θα μου πάρει.Υπάρχουν ακόμη νύχτες, που όταν κοιμάμαι μόνη μου, ξυπνάω επειδή πολύ απλά αισθάνομαι οτι βρίσκομαι σε άγνωστο μέρος.Και όσο κι αν προσπαθώ τον χώρο μου να το φέρω πιο κοντά μου,να τον δημιοργήσω σύμφωνα με τη δική μου άποψη,πάλι όμως αισθάνομαι ότι βρίσκομαι σε άγνωστο χώρο.Κοιτάζω γύρω γύρω και προσπαθώ να συνειδητοποιήσω ότι αυτό είναι πια το σπίτι μου. Αυτό που το κάνει σπίτι μου μέχρι τώρα,δεν είναι τα έπιπλα και τα αντικείμενα,αλλά οι άνθρωποι που ζούμε μαζί.Με αυτούς μέσα μόνο νιώθω ότι βρίσκομαι στο σπίτι μου.Υπό άλλες συνθήκες,είναι ένα σπίτι,άγνωστο σε μένα. Μάλλον εγώ θα πρέπει να το κάνω να με μάθει κι όχι να το μάθω εγώ!

Υ.Γ. Αν και πέρασε πολύς καιρός,θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Κέβιν που μου έδωσε βραβείο για το μπλογκ μου!Και τον ΣΚΕΠΤΙΚΙΣΤΗ για το βραβείο "Καλύτερου Μπλογκ για Άνιμε"!!!Χίλια ευχαριστώ και στους δυο σας!

6 σχόλια:

Kévin είπε...

Θα έρθει και η στιγμή που θα προσαρμοστείς θα δεις.. Δεν είναι εύκολη μετάβαση η αλλαγή σπιτιού αυτό είναι το μόνο σίγουρο.. Εύχομαι να προασρμοστείς γρήγορα..

Ναι όντως αυτά τα ΙΚΕΑ παραείναι δελεαστικά.. Αποφεύγω να πηγαίνω ακριβώς γιατί και εγώ αφήνω τη μισή μου περιουσία εκεί..

Παρακαλώ για το βραβείο, η ευχαρίστηση είναι δική μου!

ΥΓ: Κατέβασα το Grave of the fireflies, δεν το έχω δει ακόμη. Όταν το δω θα σου πω εντυπώσεις!

Κατερίνα είπε...

Κι εγώ ελπίζω να προσαρμοστώ γρήγορα!Δεν μου αρέσει η παρούσα φάση στην οποία βρίσκομαι.Με αγχώνει πολύ...ηλίθιος λόγος να αγχώνεσαι.Άσε που μου προκαλλεί νεύρα και ξεσπάω σε λάθος άτομα,τη λάθος στιγμή!Άσχημο αυτό!
Άτιμα ΙΚΕΑ!!!Και για μια απλή βολτά να πας,σίγουρα θα δώσεις μια περιουσία!Αλλά έχει την πλάκα του και είναι ένας διαφορετικός,ξεχωριστός τρόπος ψυχαγωγίας!

Υ.Γ.Αν το δεις να έχεις και 20 πακέτα χαρτομάντηλα μαζί σου!θα σου χρειαστούν σίγουρα!Αλλά θα σε μελαγχολήσει πολύ...αυτό είναι το μόνο σίγουρο.

Ανώνυμος είπε...

ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑΚΙ!!
ΚΑΛΟΡΙΖΙΚΟ ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΣΟΥ ΣΠΙΤΙΚΟ, ΚΙ ΟΠΩΣ ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΑ ΕΙΠΕΣ, ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΖΟΥΝ Ή ΕΖΗΣΑΝ ΜΕΣΑ ΤΟΥ.
ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΜΑΣ, ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΥΡΩΔΙΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΕΠΙΠΛΑ ΤΟΥ, ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΠΟΥ ΚΥΛΑΕΙ ΜΕΣΑ ΤΟΥ, ΜΕ ΤΑ ΟΜΟΡΦΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΣΧΗΜΑ ΤΗΣ.
ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΠΑΝΤΑ ΔΗΛΩΝΑ ΦΑΝΑΤΙΚΟΣ ΚΑΙ "ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΣ" ΣΠΙΤΟΓΑΤΟΣ!!!!

Κατερίνα είπε...

aktinidios:Μα πόσο συμφωνώ μαζί σου!Κι εγώ σπιτόγατος δηλώνω!

Ανώνυμος είπε...

Παρακαλώ Κατερίνα (για το βραβείο), αυτό αποδεικνύει ότι δε μας ξέχασες! Ελπίζω να συνδεθείς σύντομα με την μπλογκοσφαίρα για να μην χάνεις τα νέα, όπως πχ με τον commentator!:P
Τελείως τυχαίο και συμπτωματικό, προβλέπεται να μετακομίσω κ'εγώ πριν το τέλος του χρόνου.
Καλορίζικο το νέο σπίτι και να θυμάσαι πως όλα θέλουν λίγο καιρό προσαρμογής!.

Κατερίνα είπε...

Πωπω!Φανταστικό!Τυχαίο?Δε νομίζω!
Και φυσικά δε σας ξεχνώ!Και χαίρομαι που επανασυνδέθηκα την ώρα που ένας μπλογκοφιλος ζει μια τόσο όμορφη στιγμή!Και χίλια ευχαριστώ για το καλορίζικο!^^